تأثير دهانشويه زينک گلوکونات در پيشگيري از بروز موکوزيت به دنبال دريافت دوز بالاي متوتروکسات در کودکان مبتلا به لوسمي لنفوبلاستيک حاد

پيشزمينه و هدف: به التهاب مخاط دهان موکوزيت گفته ميشود که از عوارض شايع درمانهاي غير جراحي سرطان است. بعضي از مطالعات گذشته عنصر
زينک را جهت پيشگيري و کاهش سير موکوزيت دهاني مناسب دانستهاند. با توجه به شيوع بسيار بالاي اين پديده بر آن شديم که در اين مطالعه تأثير زينک را
بر پديده موکوزيت بررسي کنيم.
که تحت درمان با دوز بالاي متوتروکسات بودند انجام شد. ۲۵ بيمار در ALL مواد و روشها: اين مطالعه به روش کارآزمايي باليني بر روي ٤٧ کودک مبتلا به
گروه مورد قرار گرفتند که دهانشويه حاوي زينکگلوکونات دريافت ميکردند و ۲۲ بيمار در گروه شاهد قرار گرفتند که دهانشويه فاقد زينک دريافت ميکردند.
بيماران در روز ۳ و ۷ پس از شروع درمان با متوتروکسات از جهت موکوزيت معاينه شدند.
يافتهها: بروز موکوزيت طي درمان با متوتروکسات بهطور معناداري در گروه روي کمتر از گروه پلاسبو بود. در بررسي شدت موکوزيت در روز سوم درمان بهطورکلي
در گروه روي گريدهاي پايينتر موکوزيت و در گروه پلاسبو گريدهاي بالاتر موکوزيت بيشتر مشاهده شد. در گروه روي هيچ بيماري دچار موکوزيت گريد ۳ و ۴
نشد. ميزان تهوع و استفراغ بهطور معناداري در گروه دهانشويه زينک کمتر بود. هيچ اختلاف معناداري از جهت وضعيت هماتولوؤيک بين دو گروه ديده نشد.
تغذيه با مايعات بهطور معناداري در گروه زينک بيشتر بوده ولي تغذيه با جامدات ازلحاظ آماري معنادار نبود.
نتيجهگيري: مطالعه ما نشان ميدهد استفاده از دهانشويه زينک بهطور معناداري ميزان بروز، سير و شدت موکوزيت در طي شيميدرماني را کاهش ميدهد