HIF-1α تأثير کاهش بار تمرين و شرايط هيپوباريک هايپوکسي متعاقب تمرين اينتروال فزاينده بر سطوح و ميزان آپوپتوز برونش و برونشيول بافت ريه رتهاي نر ويستار

پيشزمينه و هدف: دستيابي اوج و حفظ عملکرد ورزشي براي ورزشکاران حائز اهميت است، تيپر و قرارگيري در شرايط محيطي راهبردي براي رسيدن به اين
هدف است. اما آسيبهاي داخلي همچون بافت ريه در اين شرايط کمتر موردتوجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر برسي تأثير کاهش بار تمرين و شرايط
و ميزان آپوپتوز برونش وبرونشيول بافت ريه رتهاي نر ويستار بود. HIF-1α هيپوباريک هايپوکسي متعاقب تمرين اينتروال فزاينده بر سطوح
٧٢ گرم) بود. گروه ± مواد و روش کار: ازاينرو نمونههاي پژوهش حاضر، ٣٠ سر رت نر ويستار ( ٦ سر کنترل، ٢٤ سر تجربي)، سالم ( ٤ هفتهاي با ميانگين وزني ٩
تجربي پس از ٦ هفته تمرين تناوبي به چهار گروه تمرين اينتروال، تيپر، هيپوباريک هايپوکسي و تيپر هايپوکسي تقسيم شدند. گروههاي تجربي به مدت سه هفته
و آپوپتوز برونش و برونشيول، بافت ريه HIF-1α با ادامه تمرين اينتروال، تيپر و شرايط هايپوکسي به اجراي تمرين تناوبي پرداختند. جهت اندازهگيري ميزان
خارج و موردسنجش قرار گرفت. دادهها با روش آماري آناليز واريانس يکطرفه ارزيابي شد.
همچنين تيپر در مقايسه ،(P≤۰/ آپوپتوز برونش و برونشيول ريه ( ۰۵ ،HIF-1α يافتهها: قرارگيري در شرايط هيپوباريک هايپوکسي با افزايش معنيداري در ميزان
آپوپتوز برونش و برونشيول بافت ريه همراه بود. ،HIF-1α در ميزان (P≤۰/ با شرايط هيپوباريک هايپوکسي با کاهش معنيداري ( ۰۵
و آپوپتوز برونش و برونشيول ريه همراه است که بهکارگيري تيپر ميتواند HIF-1α بحث و نتيجهگيري: بنابراين شرايط هيپوباريک هايپوکسي با افزايش ميزان
و آپوپتوز برونش و برونشيول ريه ناشي از تمرين اينتروال فزاينده و شرايط محيطي مؤثر باشد.