تأثير آموزش هوش هيجاني بر تابآوري همسران بيماران داراي اختلال اسکيزوفرني

پيشزمينه و هدف: تابآوري فرآيند توانايي يا پيامد سازگاري موفقيتآميز با شرايط تهديدکننده است. پژوهش حاضر باهدف تعيين تأثير آموزش هوش هيجاني،
بر تابآوري همسران بيماران داراي اختلال اسکيزوفرني انجام شد.
مواد و روش کار: در اين کارآزمايي در عرصه پژوهش ۳۰ نفر از همسران بيماران داراي اختلال اسکيزوفرني بيمارستان ۲۲ بهمن قزوين به روش تصادفي ساده
به دو گروه مداخله و شاهد تخصيص داده شدند. ابتدا سه پرسشنامه جمعيتشناسي، هوش هيجاني بار- آن و تابآوري کانر و ديويدسون توسط گروه مداخله و
کنترل تکميل سپس با برگزاري جلسات آموزشي به مدت ۸ جلسه، براي افراد گروه مداخله آموزشهاي لازم در خصوص هوش هيجاني و مهارتهاي آن همراه با
تمرينهاي عملي در جلسات ارائه گرديد. سپس دو پرسشنامه تابآوري و هوش هيجاني مجدداً توسط هر دو گروه مداخله و کنترل تکميل گرديد. براي تحليل
دادهها از آزمون دقيق فيشر، تي مستقل، تي زوجي و تحليل کوواريانس استفاده گرديد.
۲۸۷ بود. که بعد از مداخله در گروه /۳۳±۲۸/ ۲۸۵ و در گروه کنترل ۸۲۶ /۸۷±۴۰/ يافتهها: ميانگين نمره هوش هيجاني قبل از مداخله در گروه مداخله ۳۰۸
۲۲ و در گروه شاهد /۸۰±۷/ ۲۸۸ رسيد. ميانگين نمره تابآوري در گروه مداخله قبل از مداخله ۸۷۶ /۷۳±۲۷/ ۲۹۵ و در گروه شاهد به ۰۸۸ /۸۷±۳۵/ مداخله ۴۹۶
۵۷ رسيد که اين تغييرات ازنظر آماري معنيدار گرديد. /۹۳±۱۳/ ۶۳ و در گروه شاهد به ۵۲۰ /۸۷±۱۱/ ۳۲ بود. که بعد از مداخله در گروه مداخله ۰۵۱ /۵۳±۱۰/۵۹۶
.(p< 0.05)
بحث و نتيجهگيري: آموزش هوش هيجاني، تابآوري همسران بيماران اسکيزوفرني را در بعضي مؤلفههاي تعريفشده بيشتر ارتقا ميدهد، درحاليکه تغيير
چنداني در تابآوري افراد در گروه شاهد قبل و بعد از مداخله ايجاد نشده بود. لذا توصيه ميشود که آموزش هوش هيجاني در برنامههاي آموزشي همسران اين
بيماران گنجانده شود.