مدليابي روابط بين خودکارآمدي مقابله با سرطان با تبعيت از درمان در زنان مبتلا به سرطان پستان: نقش واسطهاي حمايت اجتماعي

مديريت شرايط، بهبود پيامدهاي اقدامات بهداشتي، جلوگيري از ناتواني بيشتر و کاهش هزينه مراقبتهاي بهداشتي براي مبتلايان به
بيماريهاي مزمن امري اساسي است. تبعيت از درمان، يکي از مؤلفههاي کليدي در مديريت بيماريهاي مزمن است. هدف پژوهش حاضر بررسي الگوي ساختاري
خودکارآمدي مقابله با سرطان با واسطه حمايت اجتماعي بر تبعيت از درمان در زنان مبتلا به سرطان پستان در استان لرستان بود.
مواد و روش کار: روش پژوهش حاضر توصيفي و طرح پژوهش، همبستگي از نوع الگويابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل کليه بيماران زن مبتلا به
سرطان پستان در استان لرستان بود که براي پيگيري درمان به بيمارستان شهيد رحيمي شهر خرمآباد مراجعه کرده بودند و ٣٠٠ نفر از آنها با استفاده از روش
نمونهگيري دردسترس انتخاب شدند. سپس، پرسشنامههاي خودکارآمدي استفاده مناسب از دارو، مقياس رفتار سرطان و پرسشنامه پيامدهاي درماني حمايت
مورد تجزيهوتحليل قرار گرفت. AMOS اجتماعي را تکميل کردند. دادههاي پژوهش با استفاده از نرمافزار آمار
يافتهها: بين خودکارآمدي مقابله با سرطان و حمايت اجتماعي با تبعيت از درمان رابطه معنيداري مشاهده شد. نتايج الگويابي معادلات ساختاري نشان دهنده
برازش مطلوب مدل با دادههاي تجربي بود و فرضيه کلي تحقيق تأييد گرديد. خودکارآمدي مقابله با سرطان اثر مستقيم معناداري بر تبعيت از درمان دارد.
همچنين خودکارآمدي مقابله با سرطان به واسطهي حمايت اجتماعي اثر غيرمستقيم و معناداري بر تبعيت از درمان نشان داد.
نتيجهگيري: اين پژوهش بيانگر نقش مؤثر حمايت اجتماعي در برآيند تدابير اجتماعي و فردي براي افزايش تبعيت از درمان در مبتلايان به سرطان پستان بود.