مقايسه اثربخشي آموزش فنون رفتاردرماني ديالکتيک دوره بارداري توأم با رايحهدرماني اسطوخودوس فاز فعال زايمان بر اضطراب و صبر زنان نخستزا با دلبستگي ناايمن به همسر

شرايط ويژه جسمي و رواني بارداري ميتواند پيامدهاي روانشناختي براي مادر و نوزاد داشته باشد. لذا هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي
آموزش فنون رفتاردرماني ديالکتيک در دوره بارداري، توأم با رايحهدرماني اسطوخودوس در زمان زايمان بر اضطراب و صبر زنان نخست زاي با دلبستگي ناايمن
به همسر با يک ماه دوره پيگيري بعد از تولد فرزند، بود.
مواد و روش کار: اين مطالعه کارآزمايي باليني در سال ۱۳۹۹ بر روي ۶۰ زن باردار شهر بيرجند در سهماهه سوم بارداري انجام شد. مادران باردار دلبسته ناايمن
به روش نمونهگيري هدفمند انتخاب و بهطور تصادفي بين سه گروه مداخلهي ۱ (آموزش فنون رفتاردرماني ديالکتيکي و رايحهدرماني با اسطخودودس)، مداخلهي
۲ (رايحهدرماني با اسطوخودوس) و گروه کنترل (رايحهدرماني با آب) تقسيم شدند. از پرسشنامه دلبستگي به همسر، اضطراب آشکار و صبر استفاده شد و دادهها
نسخه ۲۵ تحليل شد. SPSS در نرمافزار آماري
مؤثر بود و (P<۰/ يافتهها: نتايج تحليل واريانس مکرر نشان داد آموزش فنون رفتاردرماني ديالکتيک توأم با رايحهدرماني بر کاهش اضطراب و افزايش صبر ( ۰۰۱
علاوه بر آن نتايج تحليل کوواريانس نشان داد اضطراب حين زايمان در هر دو .(P>۰/ نتايج در طول دوره پيگيري بعد از تولد نيز پايدار بود و افزايش نيافت ( ۰۵
و اثربخشي آموزش فنون رفتاردرماني ديالکتيک (P<۰/ گروه آموزش فنون رفتاردرماني ديالکتيک توأم با و بدون رايحهدرماني بهطور معنيداري کاهش يافت ( ۰۰۱
.(P<۰/ توأم با رايحهدرماني بر کاهش اضطراب حين زايمان بيش از رايحهدرماني بود ( ۰۰۱
نتيجهگيري: فنون رفتاردرماني ديالکتيکي بهعنوان يک مداخله پايدار در جهت کاهش اضطراب و افزايش صبر و رايحهدرماني بهعنوان يک مداخله موقت در جهت
کاهش اضطراب ميتواند در مراكز بهداشتي و درماني در زنان باردار با دلبستگي ناايمن به همسر به كار برده شود.