نقش پيشگوييکنندگي تابآوري و خود ارزشمندي در رفتارهاي ارتقادهنده سلامت سالمندان

با توجه به افزايش جمعيت سالمندي در کشور، اين قشر با مشکلات فزايندهاي مواجه هستند. توجه به اهميت ارتقاي سلامت سالمندان و
ضرورت توجه به مؤلفههاي ارتقاي سلامت ازجمله تابآوري و خودارزشمندي ايجاب ميکند که تا حد ممکن در اين زمينه گامهايي برداشته شود. اين مطالعه
باهدف تعيين رفتارهاي ارتقادهنده سلامت سالمندان و نقش پيشگوييکنندگي تابآوري و خودارزشمندي در سالمندان انجام شده است.
روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعهي توصيفي تحليلي از نوع مقطعي است که در سال ١٣٩٨ با مشارکت ٤٢٧ نفر از سالمندان بالاي ٦٠ سال تحت پوشش
مراکز سلامت شهر تبريز انجام گرفته است. نمونهها با استفاده از روش نمونهگيري خوشهاي تصادفي چندمرحلهاي وارد مطالعه شدند. جهت جمعآوري دادهها از
استفاده شد. CD-RISC) ) و پرسشنامه تابآوري (CSWS) پرسشنامه استاندارد خودارزشمندي ،(HPAOAM) پرسشنامه بررسي رفتارهاي ارتقاي سلامت
نسخه ١٥ انجام گرفت. SPSS تحليل دادهها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي شامل آزمون رگرسيوني خطي چند متغيره در
بهطوريکه .(p<٠/ يافتهها: نتايج نشان داد که رفتارهاي ارتقاي سلامت سالمندان با ميزان خودارزشمندي و تابآوري آنها ارتباط آماري معناداري دارد ( ٠٥
٢٤ درصد از واريانس رفتارهاي ارتقاي سلامت در سالمندان را پيشبيني ميکنند. / ٣ درصد و ١ / متغير خودارزشمندي و تابآوري به ترتيب حدود ٧
نتيجهگيري: با توجه به ميزان رفتارهاي ارتقادهنده سلامت در سالمندان توجه بيشتر به عوامل مؤثر بر آن ضروري است. همچنين نظر به ميزان پيشبيني
رفتارهاي ارتقاء سلامت سالمندان توسط خودارزشمندي و تابآوري، لازم است که برنامهريزيهاي لازم جهت افزايش سطح خودارزشمندي و تابآوري در
سالمندان جامعه و درنهايت بهبود رفتارهاي ارتقادهنده سلامت آنان صورت گيرد