تأثير تمرينات پيلاتس بر درد و ناتواني زنان مبتلا به کمر درد متعاقب بي حسي نخاعي در سزارين

يکي از روشهاي انتخابي بيهوشي در عمل سزارين، بي حسي نخاعي است. کمردرد، دومين عارضه شايع بعد از سردرد، متعاقب بي حسي
نخاعي در سزارين ميباشد. هدف از اين مطالعه تأثير تمرينات پيلاتس بر شدت درد و ناتواني زنان مبتلا به کمر درد متعاقب بي حسي نخاعي در سزارين ميباشد.
۲۹ سال مبتلا به کمردرد متعاقب بي حسي نخاعي بعد از سزارين در آن شرکت /۴± ۴/ روش کار: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي است، ۴۰ زن با ميانگين سن ۷۵
۴۵ دقيقه) و کنترل (هيچگونه فعاليت منظم - کردهاند. افراد شرکت کننده بهطور تصادفي در دو گروه تمرينات پيلاتس (مدت ۸ هفته، ۳ بار در هفته، هر جلسه ۶۰
ورزشي نداشتند) قرار گرفتند. ميزان درد و ناتواني به ترتيب با استفاده از پرسشنامههاي درد کيوبک و اسوستري قبل و بعد از مداخله انجام شده است. تحليل
(p≤ ۰/ مستقل در سطح اطمينان ۹۵ درصد ( ۰۵ t وابسته و آزمون t نسخه ۲۵ و با استفاده از آزمون شاپيرو-ويلک آزمون SPSS آماري دادهها از طريق نرم افزار
انجام شد.
يافتهها: گروههاي پژوهش از نظر سن، توده بدني، پاريتي، سن بارداري و وزن نوزاد موقع تولد تفاوت آماري معنيداري با هم نداشتند. ميانگين ميزان درد به
در گروه تمرينات پيلاتس نسبت به گروه کنترل، درد از (p= ۰/۰۱۸) ۲۶/ ۴۰ به ۱۳ / و ناتواني از ۲۷ (p= ۰/۰۱۳) ۳۹/ ۵۶ به ۸ / ترتيب در پيش و پسآزمون از ۱۳
را نشان داده است. (p>۰/۰۵) ۴۹/ ۴۸ به ۶ / ۵۳ و ناتواني از ۷ / ۵۴ به ۲۳ /۰۷
بحث و نتيجهگيري: نتايج اين مطالعه نشان داد که هشت هفته تمرينات پيلاتس ميتواند سبب کاهش درد و بهبود ناتواني در زنان مبتلا به کمر درد متعاقب
بيحسي نخاعي بعد از سزارين شود. پيشنهاد ميشود که ماماها در جلسات مشاوره قبل از زايمان بر اهميت کمردرد تاکيد و ورزش درماني را توصيه کنند