بررسي ارتباط سبک زندگي با احساس تنهايي در دانشجويان علوم پزشکي اروميه در سال ۱۳۹۸

هدف: احساس تنهايي در ميان دانشجويان علوم پزشکي از شيوع بالايي برخوردار است که ميتواند سلامت جسمي، رواني و اجتماعي آنان را تحت
تأثير قرار دهد. شناسايي عوامل مرتبط با احساس تنهايي ميتواند اطلاعات لازم جهت طراحي مداخلات لازم براي پيشگيري از آن را فراهم آورد. ازاينرو اين
مطالعه باهدف تعيين ارتباط بين سبک زندگي با احساس تنهايي دانشجويان علوم پزشکي اروميه انجام گرفت.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر يک مطالعه همبستگي بوده که در آن ٥١٠ نفر از دانشجويان رشتههاي مختلف دانشگاه علوم پزشکي اروميه به روش نمونهگيري
تصادفي طبقهاي نسبتي در سال ١٣٩٨ وارد مطالعه شدند. دادههاي موردنياز با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافيک و مقياس تجديدنظر شده احساس
نسخه ٢٠ و شاخصهاي آماري SPSS گردآوري شدند. سپس دادهها با استفاده از نرمافزار (LSQ) و پرسشنامه استاندارد سبک زندگي (R-UCLA) تنهايي راسل
توصيفي و آزمون ضريب همبستگي اسپيرمن تحليل شدند.
٤٠ درصد گزارش شد، يافتهها نشان داد که از مجموع ٥١٠ نفر / ٣٣ درصد و ٣ / يافتهها: شيوع احساس تنهايي متوسط و شديد در اين مطالعه به ترتيب برابر ٥
موردبررسي در اين مطالعه، ٨٩ درصد آنها سبک زندگي سالم قوي داشتند. همچنين نتيجه آزمون آماري اسپيرمن رو نشان داد که بين دو متغير سبک زندگي
.(r= -0/26, P=0/ و احساس تنهايي رابطه آماري معنيدار وجود دارد ( 001
بحث و نتيجهگيري: نتايج اين پژوهش لزوم توجه به وضعيت احساس تنهايي و سبک زندگي در دانشجويان، شناسايي موقعيتها و علل تشديد اين احساس در
اين گروه سني و تنظيم برنامههاي مداخلهاي بهمنظور کاهش آن را مورد تأکيد قرار ميدهد