مقايسه اثربخشي رفتاردرماني ديالکتيک و ترکيب رفتاردرماني ديالکتيک و درمان مبتني بر ذهني سازي در بهبود نشانههاي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي

اختلال شخصیت مرزي شایعترین اختلال در بین اختلالهاي شخصیت در محیطهاي روانپزشکی محسوب میشود. هدف پژوهش حاضر،
مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک و ترکیب رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان مبتنی بر ذهنی سازي در بهبود نشانههاي افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزي
بود.
مواد و روش کار: این مطالعه نیمه تجربی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. 45 نفر از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزي مراجعهکننده به
کلینیکهاي روانشناختی شهر ارومیه در سال 1400 با روش نمونهگیري در دسترس انتخاب و سپس بهصورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه 15
نفر) تخصیص داده شدند. براي گروه آزمایش اول 12 جلسه ترکیب رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان مبتنی بر ذهنی سازي و براي گروه آزمایش دوم 12 جلسه
رفتاردرمانی دیالکتیک اجرا شد. گروه کنترل مداخلهاي دریافت نکرد. از مقیاس شخصیت مرزي براي جمعآوري دادهها استفاده شد. دادهها با استفاده از نرمافزار
نسخه 24 و آمارهاي توصیفی و آمار استنباطی آنکووا تحلیل شد. SPSS
28 ، در گروه آزمایش دوم به ترتیب / 36 و 13 / يافتهها: میانگین نمرات شخصیت مرزي در مراحل قبل و بعد از مداخله در گروه آزمایش اول به ترتیب 00
36 بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین شخصیت مرزي در گروه مداخله ترکیب / 36 و 04 / 32 و در گروه کنترل به ترتیب 73 / 35/56 و 20
.(P<0/ رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان مبتنی بر ذهنی سازي در مقایسه با گروه رفتاردرمانی دیالکتیک بهتنهایی بهطور معناداري کاهش پیدا کرده است ( 01
بحث و نتيجهگيري: نتایج پژوهش حکایت از آن دارد ترکیب رفتاردرمانی دیالکتیک و درمان مبتنی بر ذهنی سازي بهعنوان رویکردي مؤثر و کارآمد در زمینه
کار با بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزي است