تعيين اثر سيستم رفتاري مغز بر آسيبپذيري رواني با ميانجيگري حساسيت اضطرابي، عواطف و تحمل پريشاني در بيماران مبتلا به ديابت

افراد مبتلا به ديابت، بهطور بالقوهاي در برابر تهديد عواملِ ديگر مانند عواطف منفي، نقص سيستم عصبي و حساسيت به اضطراب قرار
ميگيرند، که در گرفتار آمدن يا نيامدن آنها در زخمهاي ناشي از ديابت تأثير ميگذارد. هدف از مطالعه بررسي تأثير سيستم مغزي رفتاري بر بيماران زن ديابتي
در معرض آسيبپذيري رواني با نقش ميانجي حساسيت اضطرابي، عواطف مثبت و منفي و تحمل پريشاني بود.
مواد و روش کار: اين پژوهش ازنظر هدف، کاربردي و ازنظر روش، جزء مطالعات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش را تمامي زنان مبتلا به ديابت کلينيک
تخصصي ديابت شهر کرج در نيمسال اول سال ۱۴۰۱ تشکيل دادند، که ٣٩٠ نفر بهعنوان حجم نمونه به روش هدفمند انتخاب شدند. جهت جمعآوري دادهها از
حساسيت اضطرابي تيلور و کاکس، عواطف مثبت و منفي واتسون، ،(SCL- پرسشنامه سيستمهاي مغزي رفتاري کارور و وايت، پرسشنامه سلامت رواني ( 25
کلارک و تلگن و پرسشنامه تحمل پريشاني سيمونز و گاهر استفاده شد. تجزيهوتحليل دادهها از آزمونهاي معادلات رگرسيوني با استفاده از نرمافزارهاي ١٨
انجام گرفت. Amos و ٢٣ SPSS
يافتهها: نتايج نشان داد که متغيرهاي سيستم مغزي رفتاري، حساسيت اضطرابي، عواطف مثبت و منفي و تحمل پريشاني داراي اثر مستقيم و معنيداري بر
آسيبپذيري رواني هستند. همچنين مسير غيرمستقيم اثر سيستم مغزي رفتاري با ميانجيگري حساسيت اضطرابي، عواطف مثبت و منفي و تحمل پريشاني بر
آسيبپذيري رواني مورد تائيد واقع گرديد. بهطورکلي مدل پژوهش تائيد شد و متغيرهاي پژوهش توان پيشبيني ٦٩ درصدي از متغير آسيبپذيري رواني را دارا
بودند.
بحث و نتيجهگيري: با توجه به نقش سيستم مغزي رفتاري، حساسيت اضطرابي، عواطف مثبت و منفي و تحمل پريشاني بر آسيبپذيري رواني لازم است درمان
کنندگان جهت کاهش آسيب رواني سيستم مغزي رفتاري، حساسيت اضطرابي، عواطف مثبت و منفي و تحمل پريشاني، برنامههايي تدوين نمايند تا با تغيير اين
متغيرها آسيب رواني در اين بيماران کاهش يابد.