بررسي تأثير الگوي توانمندسازي خانواده محور بر ميزان خستگي بيماران تحت شيميدرماني

سرطان يکي از مسائل مهم و اصلي بهداشت و درمان در ايران و سراسر جهان است. خستگي مرتبط با سرطان ميتواند حتي سالها بعد از
شيميدرماني ادامه يابد و همچنين خستگي، توانايي افراد را براي کار، فعاليت و تلاش براي حفظ زندگي طبيعي را کاهش ميدهد. هدف از اين مطالعه تأثير الگوي
توانمندسازي خانواده محور بر ميزان خستگي بيماران تحت شيميدرماني بود.
مواد و روش کار: اين مطالعه يک مطالعه نيمه تجربي است که ۸۰ نفر بهصورت در دسترس از بيماران بخشهاي خون ۱ و ۲ که در بيمارستان امام خميني (ره)
شهر اروميه بستري بودند، انتخاب شدند. مراحل الگوي توانمندسازي خانواده محور به ترتيب و در ۴ گام اصلي شامل ۱- درک تهديد، ۲- ارتقاء خودکارآمدي/
مشکلگشايي، ۳- ارتقاي خودباوري و عزتنفس از طريق مشارکت آموزشي و ۴- ارزشيابي انجام شد؛ اين مراحل در طي ۳ ماه در بخش خون ۲ بيمارستان امام
خميني (ره) اروميه براي گروه مداخله انجام شد. براي گردآوري دادهها از ابزار مقياس خستگي سرطان و پرسشنامه خصوصيات جمعيت شناختي و باليني استفاده
نسخه ۱۲ تحليل شدند. STATA شد. دادهها توسط آزمونهاي تي زوجي، تي مستقل، آزمون دقيق فيشر و مجذور کاي توسط نرمافزار
بعد از مداخله با مقايسه ميانگين نمره .(p= يافتهها: در ابتداي مطالعه دو گروه مداخله و کنترل، تفاوت معناداري ازنظر ميانگين نمره خستگي نداشتند ( 0.649
.(p< ۴۶ ) کاهش معناداري داشته است ( 0.001 /۵±۷۷/ ۳۴ ) نسبت به گروه کنترل ( ۴۳ /۴±۵۷/ خستگي بين دو گروه، ميانگين نمره خستگي گروه مداخله ( ۱۰
بحث و نتيجهگيري: نتايج مطالعه نشان داد که توانمند کردن اعضاي خانواده مسئول مراقبت بيماران سرطاني تحت شيميدرماني باعث کاهش سطح خستگي
در بيماران شده است. به پرستاران توصيه ميشود با بهکارگيري الگوي توانمندسازي خانواده محور و درگير کردن آگاهانه بيمار و خانواده در تصميمگيري براي
ارتقاي سطح سلامتي، به آنان کمک کنند تا عوارض شيميدرماني کاهش يابدز