اثر آبدرماني و تراباند بر نيروهاي عکس‌العمل زمين هنگام دويدن در افراد داراي پاي پرونيت

تمرينات با تراباند به منزله شيوه‌اي مؤثر مورد توجه قرار گرفته است، به‌طوري که از آن براي افزايش قدرت و ثبات وضعيت بدني استفاده مي‌شود و نتايج موثري به دست آمده است. همچنين آبدرماني که در استخر کم عمق انجام مي‌شود مزاياي فيزيولوژيک و بيومکانيکي دارد. از رو هدف از اين پژوهش بررسي اثر آبدرماني و تراباند بر نيروهاي عکس‌العمل زمين و فعاليت الکتريکي هنگام دويدن در افراد داراي پاي پرونيت بود.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌تجربي و آزمايشگاهي بود. نمونه شامل 45 دانشجوي پسر داراي پاي پرونيت با دامنه سني 25-18 بود که به‌صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودني‌ها به‌صورت تصادفي در سه گروه تمرينات در آب، تمرين با تراباند و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرينات در آب و تمرين با تراباند، متغيرهاي نيروي عکس‌العمل زمين با استفاده از دستگاه صفحه نيرو اندازه‌گيري شد. آزمون آماري آناليز واريانس دوسويه و آزمون t درسطح معناداري 05/0 براي تجزيه و تحليل آماري داده‌ها استفاده شد.
يافته‌ها: اثر عامل زمان در مؤلفه اوج نيروي قدامي-خلفي در هنگام جداشدن پاشنه پا از زمين (019/0=P؛ 124/0=d) و زمان رسيدن به اوج نيروي قدامي-خلفي در هنگام جدا شدن پاشنه پا از زمين (023/0=P؛ 116/0=d) قبل و بعد از تمرينات درآب و تمرين با تراباند ازنظر آماري داراي اختلاف معناداري بود. اثر عامل گروه در مؤلفه اوج نيروي قدامي-خلفي در هنگام تماس پاشنه پا با زمين (029/0=P؛ 159/0=d)، اوج نيروي عمودي در هنگام تماس پاشنه پا با زمين (037/0=P؛ 145/0=d)، قبل و بعد از تمرينات درآب و تمرين با تراباند داراي اختلاف معناداري بود. اثر تعاملي زمان*گروه در مؤلفه نيروي داخلي-خارجي در هنگام تماس پاشنه پا با زمين قبل و بعد از تمرينات درآب و تمرين با تراباند ازنظر آماري اختلاف معناداري را نشان داد (001/0=P؛ 268/0=d). همچنين اثر تعاملي زمان*گروه در مؤلفه زمان رسيدن به اوج نيروي قدامي-خلفي قبل و بعد از تمرينات درآب و تمرين با تراباند ازنظر آماري داراي اختلاف معناداري بود (008/0=P؛ 205/0=d).