ارائه مدل پيشبيني عملکرد خانواده بر اساس سيستمهاي مغزي رفتاري در زنان؛ نقش ميانجيگر طرحوارههاي ناسازگار اوليه با رويکرد مدليابي معادلات ساختاري

پيشزمينه و هدف: عملکرد خانواده، يکي از شاخصهاي مهم تضمينکننده سلامت و عدم سلامت رواني خانواده و اعضاي آن است. لذا اين پژوهش باهدف، ارائه
مدل پيشبيني عملکرد خانواده بر اساس سيستمهاي مغزي رفتاري در زنان؛ نقش ميانجيگر طرحوارههاي ناسازگار اوليه با رويکرد مدليابي معادلات ساختاري
انجام شد.
مواد و روش کار: پژوهش کنوني توصيفي از نوع همبستگي و بر اساس معادلات ساختاري بود. جامعه آماري در اين پژوهش کليه زنان متأهل بودند که در ماههاي
تير تا آبان ۱۳۹۸ به فرهنگسراهاي منطقه ۱ شهر تهران مراجعه کرده بودند. تعداد ۳۲۴ زن متأهل از بين جامعه با توجه به متغيرهاي پژوهش و با استفاده از
نمونهگيري در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامههاي کارکرد خانواده اپشتين، بالدوين و بيشاپ ( ۲۰۰۳ )، فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره يانگ ( ۲۰۰۵ ) و
نسخه ۲۴ و با AMOS و SPSS مقياس سيستم فعالساز و بازداري رفتاري کارور و وايت ( ۱۹۹۴ ) پاسخ دادند. دادهها بر اساس معادلات ساختاري با نرمافزار
تجزيهوتحليل آماري شدند. P<۰/ استفاده از عامل تورم واريانس و ضريب تحمل و سطح معنيداري ۰۵
يافتهها: تجزيهوتحليل دادهها با استفاده از مدليابي معادلات ساختاري نشان داد ضرايب رگرسيون بين سيستم بازداري رفتار و عملکرد خانواده منفي و معنادار
،p<۰/ ۰ معنادار بود ( ۰۱ / از سوي ديگر ضريب مسير کل بين سيستم فعالساز رفتار و عملکرد خانواده مثبت و در سطح معناداري ۰۱ .(β=-۰/۱۶۷ ،p<۰/ بود ( ۰۱
.(β = -۰/۳۸۱ ،p<۰/ همچنين، طرحوارههاي ناسازگار اوليه بهصورت منفي و معنادار عملکرد خانواده را پيشبيني ميکند ( ۰۱ .(β=۰/۲۶۲
بحث و نتيجهگيري: نتايج نشان داد که سيستم بازداري رفتاري بهصورت منفي و سيستم فعالساز رفتار بهصورت مثبت و معنادار عملکرد خانواده را پيشبيني
ميکند. طرحوارههاي ناسازگار اوليه عملکرد خانواده را در زنان شرکتکننده پيشبيني ميکند.