تأثير درمان شناختي رفتاري واحد پردازه‌اي بر نشخوار فکري و نگراني پرستاران در زمان همه‌گيري بحران کرونا

پيش‌زمينه و هدف: با شروع بحران کرونا، پرستاران دچار مشکلات روان‌شناختي متعددي شدند که اين مشکلات نياز به مداخلاتي داشتند. هدف از پژوهش حاضر، تعيين تأثير درمان شناختي رفتاري واحد پردازه‌اي بر نشخوار فکري و نگراني پرستاران در زمان همه‌گيري بحران کرونا بود.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر از نوع نيمه‌تجربي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماري شامل تمامي پرستاران بيمارستان‌هاي شهيد بهشتي و شهيد يحيي‌نژاد شهر بابل در سال 1400 بوده که حجم نمونه آماري 30 نفر تعيين و به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي و با روش قرعه‌کشي در دو گروه مداخله و کنترل گمارده شدند. درمان شناختي رفتاري واحد پردازه‌اي در 10 جلسه 90 دقيقه‌اي براي گروه مداخله اجرا شد درحالي‌که گروه کنترل هيچ آموزشي دريافت نکرد. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي نشخوار فکري نالن-هوکسما و مارو و پرسشنامه نگراني ايالت پنسيلوانيا به‌عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با روش آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و تحليل کوواريانس تک متغيري با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 در سطح آماري 05/0 انجام شد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد، درمان شناختي رفتاري واحد پردازه‌اي بر نشخوار فکري و نگراني پرستاران تأثير داشت (001/0 P<). ميزان اين تأثير بر اساس ضريب اتا بر نشخوار فکري 48/0 و بر نگراني 53/0 بود.
بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش، پيشنهاد مي‌شود مشاوران و برنامه‌ريزان در حيطه سلامت، مداخلات مبتني بر درمان شناختي رفتاري واحد پردازه‌اي را گسترش دهند تا از اين طريق آگاهي پرستاران نسبت به نگراني‌هاي شغلي افزايش يابد.