اثربخشي کاهش استرس مبتني بر توجه آگاهي گروهي بر خستگي از شفقت و همدلي پرستاران

پيش‌زمينه و هدف: پرستاران به‌عنوان يکي از گروه‌هاي مهم در حوزه بهداشت و سلامت، در معرض مشکلاتي مانند خستگي از شفقت هستند که همدلي به‌عنوان يک وِيژگي مهم موردنياز آن‌ها است؛ لذا مداخلات درماني جهت کاهش خستگي از شفقت و افزايش همدلي بايد موردتوجه قرار بگيرد. بر اين اساس پژوهش حاضر باهدف تعيين اثربخشي کاهش استرس مبتني بر توجه آگاهي گروهي بر خستگي از شفقت و همدلي پرستاران انجام شد.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر يک مطالعه نيمه تجربي بود. تعداد 60 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان عارفيان اروميه در بهار و تابستان 1401، با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه کاهش استرس مبتني بر توجه آگاهي گروهي (30 نفر) و گروه کنترل (30 نفر) قرار گرفتند و پرسشنامه‌هاي خستگي از شفقت فيگلي (1995) و همدلي بارون-کوهن (2003) را پيش و پس از مداخله و پس از دو ماه پيگيري تکميل نمودند. داده‌ها با آزمون تحليل واريانس اندازه‌گيري مکرر و با نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تجزيه‌وتحليل شد.
يافته‌ها: نتايج تحليل واريانس نشان داد مداخله کاهش استرس مبتني بر توجه آگاهي گروهي بر خستگي از شفقت (01/0 > p) و همدلي (05/0 > p) پرستاران اثربخش بود. همچنين اثرات مداخله درماني در خستگي از شفقت و همدلي تا مرحله پيگيري مجدد حفظ شده بود (01/0 > p).
بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست‌آمده مي‌توان نتيجه گرفت که مداخله کاهش استرس مبتني بر توجه آگاهي گروهي مداخله‌اي مؤثر در کاهش خستگي از شفقت و افزايش همدلي پرستاران بود. استفاده از اين مداخله در محيط‌هاي باليني براي کاهش مشکلات پرستاران در معرض استرس زياد در محيط کار توصيه مي‌شود.