مقايسه تأثير آموزش خود مراقبتي به روش مجازي و بازخورد محور بر رفتارهاي خود مراقبتي بيماران مبتلا ١٤٠٠ - به نارسايي قلبي مراجعهکننده به مرکز آموزشي درماني سيدالشهدا (ع) اروميه در سال ١٤٠١

بيماران مبتلا به نارسايي قلب به دليل ماهيت مزمن بيماري دچار اختلال در خودمراقبتي و عوارض بيماري ازجمله بستريهاي مکرر هستند.
در اين ميان، استفاده از روشهاي نوين آموزشي مثل آموزش مجازي و بازخورد محور، از روشهاي مؤثر در آموزش بيماران محسوب ميشود. بنابراين مطالعه
حاضر باهدف تعيين و مقايسه تأثير آموزش خود مراقبتي به روش آموزش از مجازي و آموزش به روش مجازي و بازخورد محور بر رفتارهاي خود مراقبتي بيماران
مبتلا به نارسايي قلبي انجام گرفت.
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع نيمه تجربي بود. در ابتدا ۹۰ بيمار ب مبتلا به نارسايي قلبي مراجعهکننده به مرکز آموزشي درماني سيدالشهدا (ع) اروميه
١٤٠٠ به روش در دسترس انتخاب شدند. سپس بيماران به روش تصادفي بلوکي در سه گروه آموزش بازخورد محور، آموزش مجازي و گروه - در سال ١٤٠١
٤٥ دقيقهاي در هفته و بهصورت چهره - کنترل قرار گرفتند. در گروه آموزش بازخورد محور، آموزش بهصورت انفرادي و در طي يک ماه و بهصورت دو جلسهي ٦٠
به چهره، سخنراني و همراه با بازخورد در پايان هر جلسه براي فرد انجام شد. در گروه آموزش مجازي، محتواي آموزشي در نرمافزار واتساب بهصورت متن و تصوير
روزانه تا سه ماه درمجموع ۹۰ پيام و تصوير محتواي آموزشي به بيمار ارسال شد. گروه کنترل، مراقبتهاي روتين را دريافت نمودند. ابزار پژوهش شامل فرم
و کاي دو ANOVA ، اطلاعات دموگرافيک و پرسشنامه اروپايي رفتار مراقبت از خود در بيماران نارسايي قلبي بود. تجزيه تحليل بهوسيله آزمونهاي تي زوجي
نسخه ۲۲ انجام شد. SPSS در نرمافزار
ميانگين نمره .(p >۰/ يافتهها: قبل از مداخله از لحاظ متغيرهاي دموگرافيک ونيز رفتارهاي خودمراقبتي بين سه گروه تفاوت آماري معناداري وجود نداشت ( ۰۵
۳۶ بود. آزمون ± ۵/ ۴۱ و ۰۷۲ /۹۳ ± ۴/۴۴ ،۳۱/۷۳ ± ۵/ رفتار خود مراقبتي بين سه گروه کنترل، بازخوردي و آموزش مجازي بعد از مداخله به ترتيب ۶۶
آزمون توکي نشان داد آموزش بازخوردي نسبت به آموزش مجازي در ارتقا و خودمراقبتي .(P=۰/ نشان داد اين تفاوت از لحاظ آماري معنيدار بود ( ۰۰۰۱ ANOVA
۳۰ ) و /۸ ± ۴/ همچنين نتايج آزمون تي زوجي نشان داد که در گروه بازخورد، بين ميانگين نمره خودمراقبتي قبل از مداخله ( ۹۹ .(p<۰/ بيماران مؤثرتر بود ( ۰۵
در گروه آموزش مجازي، نمره خود مراقبتي قبل و بعد از مداخله به ترتيب .(P=۰/ ۴۱ ) تفاوت آماري معنيداري وجود داشت ( ۰۰۰۱ /۹۳ ± ۴/ بعد از مداخله ( ۴۴
.(P=۰/ ۳۶ بود که اين اختلاف از لحاظ آماري معنيدار بود ( ۰۰۰۱ ± ۵/ ۳۱ و ۰۷ /۰۳ ± ۴/۹۹
بحث و نتيجهگيري: نتايج نشان داد آموزش خود مراقبتي به روش آموزش مجازي و بازخوردي، بر رفتارهاي خود مراقبتي بيماران نارسايي احتقاني قلبي تأثير
مثبت دارد. همچنين نتايج نشان داد گرچه هر دو نوع آموزش مؤثر بودند ولي آموزش بازخوردي نسبت به آموزش مجازي در ارتقا و خودمراقبتي بيماران موثرتر
بود. با توجه به تأثير اين دو روش آموزشي بر خودمراقبتي بيماران نارسايي احتقاني قلبي و نيز ساده و آسان بودن آنها، استفاده از اين دو روش در آموزش اين
بيماران توصيه ميگردد.