حساسيت اخلاقي و همکاري بين حرفه‌اي در پرستاران: يک مطالعه همبستگي

با عنايت به نقش تعيين‌کننده مشاغل مراقب سلامت در امر مراقبت و ايمني بيمار و آثار مرتبط بر تعامل و همکاري في‌مابين مشاغل مرتبط در اين حوزه بر بهبود روند کمي و کيفي مراقبت و ارتقاي خدمت‌رساني به بيماران، مطالعه حاضر باهدف تعيين همبستگي بين حساسيت اخلاقي پرستاران با همکاري بين حرفه‌اي در سال 1402 انجام شد.
مواد و روش کار: مطالعه حاضر توصيفي از نوع مقطعي همبستگي بوده و نمونه‌گيري به روش تصادفي ساده صورت گرفت و شامل 150 پرستار شاغل در مراکز آموزش - درماني وابسته به دانشگاه علوم پزشکي آزاد اسلامي تهران بود. معيارهاي ورود: تسلط به زبان فارسي، داشتن سلامت رواني، عدم وقوع مسائل تنش‌زا در شش ماه گذشته و تمايل به شرکت در مطالعه بود. معيارهاي خروج: عدم رضايت به ادامه همکاري و عدم تکميل پرسشنامه بود. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه حساسيت اخلاقي پرستاران (لوتزن و همکاران 1994) و پرسشنامه همکاري بين حرفه‌اي (جفرسون 2001) جمع‌آوري شد. جهت روايي ابزارها از روش اعتبار صوري و محتوايي و جهت پايايي از روش آلفاي کورنباخ استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي از قبيل آزمون‌هاي همبستگي پيرسون صورت گرفت.
يافته‌ها: نتايج نشان داد که 67/82 درصد پرستاران حساسيت اخلاقي زياد و 33/81 درصد همکاري بين حرفه‌اي زيادي داشتند. همچنين رابطه آماري معناداري بين نمره حساسيت اخلاقي و همکاري بين حرفه‌اي در پرستاران وجود نداشت (125/0=P).
بحث و نتيجه‌گيري: با عنايت به اثرات مثبت و غيرقابل‌انکار حساسيت اخلاقي و همکاري بين حرفه‌اي در امر مراقبت پرستاري، توسعه آموزش‌هاي حرفه‌اي در اين زمينه مي‌تواند با تأثير بر کيفيت مراقبت پرستاري، افزايش رضايت بيماران، کاهش خطاهاي پزشکي و غيره موردتوجه قرار گيرد.