الگوي ساختاري درد مزمن بر اساس ذهن‌آگاهي، حمايت اجتماعي و رويدادهاي زندگي با نقش ميانجي پريشاني روان‌شناختي

درد مزمن مي‌تواند زمينه ناسازگاري هيجاني و رواني را در فرد مبتلا فراهم کرده و از اين طريق بهداشت رواني را مورد تهديد قرار دهد. هدف از پژوهش حاضر ارائه الگوي ساختاري درد مزمن بر اساس ذهن‌آگاهي، حمايت اجتماعي و رويدادهاي زندگي با نقش ميانجي پريشاني روان‌شناختي بود.
مواد و روش کار: روش پژوهش توصيفي از نوع الگويابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل کليه زنان و مردان مبتلا به درد مزمن در شهر تهران بود که در سال 1401 با شکايت درد عضلاني- اسکلتي و آرتريت روماتوئيد به کلينيک‌هاي درماني مراجعه کرده بودند و تعداد 496 نفر از آن‌ها با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. سپس پرسشنامه‌هاي درد مک گيل (MPQ)، پنج عاملي ذهن‌آگاهي (FFMQ)، حمايت اجتماعي ادراک‌شده (MSPSS)، رويدادهاي استرس‌آميز زندگي پيکل (SLESQ) و مقياس اضطراب، افسردگي و استرس (DASS) را تکميل کردند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و AMOS مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت.
يافته‌ها: نتايج الگويابي معادلات ساختاري نشان‌دهنده برازش مطلوب مدل با داده‌هاي تجربي بود. اثر ضريب مسيرهاي استاندارد مستقيم ذهن‌آگاهي و ميزان عوامل استرس‌زا بر تجربه درد مزمن معنادار بود، اما ضريب مستقيم براي حمايت اجتماعي و تعداد عوامل استرس‌زا غيرمعنادار بود (p<0.05). همچنين مسير غيرمستقيم ذهن‌آگاهي، حمايت اجتماعي، ميزان و تعداد عوامل استرس‌زا بر تجربه درد مزمن از طريق نقش ميانجي پريشاني روان‌شناختي معنادار بود (p<0.05).
بحث و نتيجه‌گيري: ذهن‌آگاهي، حمايت اجتماعي و رويدادهاي زندگي با ميانجي‌گري پريشاني روان‌شناختي نقش مهمي در تبيين درد مزمن ايفا مي‌کنند. بنابراين متخصصان سلامت روان مي‌توانند از اين عوامل جهت بهبود بهداشت رواني افراد مبتلا به درد مزمن بهره ببرند