فرهنگ انتظار کشيدن در بخش اورژانس: يک مطالعه اتنوگرافي متمرکز

پيش‌زمينه و هدف: درک عميق رفتارهاي بيماران، خانواده آن‌ها و متصديان ارائه‌دهنده خدمات مراقبت سلامت در بخش اورژانس مي‌تواند به‌صورت بالقوه در تسهيل انتظار کشيدن، برطرف نمودن بسياري از انتظارات معقول، افزايش رضايتمندي، و بهبود پيامدهاي بيماران کمک‌کننده باشد. مطالعه حاضر با هدف تبيين و توصيف فرهنگ انتظار کشيدن در بخش اورژانس انجام گرديد.
مواد و روش کار: مطالعه اتنوگرافي متمرکز حاضر بر اساس 12 گام روش اسپردلي (1980) در بخش اورژانس مرکز آموزشي درماني امام رضا (ع) تبريز انجام گرديد. مشارکت‌کنندگان شامل بيماران، همراهان، اعضاي تيم درمان و ساير افراد دخيل در ارائه خدمات مراقبت سلامت بودند که با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. جمع‌آوري داده‌ها تلفيقي از سه روش مشاهده مشارکتي، مصاحبه و بررسي اسناد موجود بود که تا نيل به اشباع داده‌ها ادامه يافت.
يافته‌ها: درمجموع شش الگوي فرهنگي پديدار گرديد که عبارت‌اند از: (1) بيماران و همراهان آن‌ها در سايه کم‌اطلاعي، زمان را با بلاتکليفي سپري مي‌کنند، (2) همراهان اضافي خود را مکلف به تداوم حضور کنار تخت بيمار مي‌دانند، (3) تداوم حضور همراهان اضافي، تسهيل گرِ گاه بازدارنده اقدامات بخش است، (4) نقصان همدلي بر دريافت و ارائه خدمات اورژانس سايه افکنده است، (5) کنش‌هاي مراقبتي درماني عمدتاً تک‌بعدي مي‌باشند و (6) تيم درمان براي جبران نقصان‌ها و تأخيرهاي کاري به خودسازمان‌دهي پوياي امور مي‌پردازند.
بحث و نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين مطالعه مي‌تواند مقدمات برنامه‌ريزي در راستاي نزديک نمودن ميزان تطابق ابعاد مختلف کيفيت مراقبت‌هاي بخش اورژانس بالأخص ازنظر فني و بين فردي با نيازها، توقعات و ترجيحات بيماران و همراهان آن‌ها را فراهم نمايد.