هم‌انقباضي مفصل مچ‌پا در افراد با پاي سالم و سوپينيت طي راه‌رفتن بر روي سطح زمين و چمن مصنوعي

سطوح مختلف اثرات متفاوتي را بر روي مکانيک بدن طي راه رفتن دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسي مقادير هم‌انقباضي مفصل مچ پا در افراد با پاي سالم و سوپينيت طي راه رفتن بر روي زمين و چمن مصنوعي بود.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي و آزمايشگاهي بود. جامعه آماري شامل 10 فرد با پاي سوپنيت (با ميانگين سني برابر 2/2 ± 1/22 سال) در گروه تجربي و 10 فرد با پاي سالم (با ميانگين سني برابر 3/3 ± 2/24) بود. فعاليت الکتريکي عضلات منتخب اندام تحتاني با استفاده از دستگاه الکترومايوگرافي ثبت شد. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون آناليز واريانس دوسويه با اندازه‌هاي تکراري و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 در سطح معتاداري 05/0 انجام شد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد که اثر عامل سطح (035/0=P) و گروه (000/0=P) بر مقادير هم‌انقباضي عمومي مفصل مچ‌پا طي فاز پاسخ بارگيري معنادار مي‌باشد. مقادير هم‌انقباضي عمومي مچ‌پا طي فاز پاسخ بارگيري هنگام راه رفتن بر روي چمن مصنوعي در مقايسه با راه رفتن بر روي سطح زمين بزرگ‌تر بود. اختلافات بين ساير مولفه‌هاي هم انقباضي جهت‌دار و عمومي در فازهاي ديگر طي راه رفتن بر روي چمن و سطح زمين معني‌دار نبود (05/0<P).
بحث و نتيجه‌گيري: مقادير هم‌انقباضي عمومي عضلات طي راه رفتن بر روي چمن مصنوعي بزرگ‌تر از راه رفتن بر روي سطح زمين بود. افزايش هم‌انقباضي عمومي ممکن است با ناپايداري سطح راه رفتن مرتبط باشد. باوجود اين، اثبات هرچه بهتر اين موضوع نياز به انجام پژوهش‌هاي بيشتر در آينده با جامعه‌هاي آماري بزرگ‌تر دارد.