ارزيابي الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيکي در بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان آموزشي، درماني امام خميني اروميه

پيش‌زمينه و هدف: افزايش شيوع مقاومت آنتي‌بيوتيکي يک مشکل اساسي سلامت عمومي است. مطالعه حاضر باهدف ارزيابي الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيکي و ارائه گزارش جهت بهينه‌سازي الگوي تجويز در بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان امام خميني اروميه از مهر ۱۳۹۹ تا مهر ۱۴۰۰ طراحي و اجرا شده است.
مواد و روش کار: در اين مطالعه توصيفي-مقطعي که از مهر 1399 تا مهر 1400 انجام شد، کليه کشت‌هاي خون، ادرار، خلط و ترشحات تنفسي، مايع نفزي-نخاعي (CSF)، مايع سينويال، و مايع پريتوئن بيماران بستري در ICU بيمارستان امام خميني اروميه به روش تمام شماري موردبررسي قرار گرفتند. از نرم‌افزار spss نسخه 22 جهت بررسي آماري استفاده شد. سطح معني‌داري در اين مطالعه کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
يافته‌ها: در مطالعه حاضر درمجموع 1862 محيط کشت موردبررسي قرار گرفتند که از اين تعداد، 1162 محيط کشت (4/62درصد) داراي کشت منفي بودند. همچنين در 348 محيط کشت (60/18درصد)، قارچ و يا باکتري به‌صورت mixed وجود داشت. همچنين، 22 نمونه به دليل گزارش ناقص آنتي‌بيوگرام از مطالعه خارج شدند. درنهايت 330 محيط کشت با نتيجه مشخص نوع باکتري رشد يافته جهت بررسي مقاومت ميکروبي بررسي شدند. شايع‌ترين ميکروارگانيسم‌هاي جداشده از کشت‌هاي ادرار، خون و خلط به ترتيب اشترشيا کلي، کلبسيلا، و آسينتوباکتر بود. از 34 محيط کشت متعلق به استافيلوکوکوس اوروئوس، يک مورد مقاومت به متي‌سيلين و سه مورد مقاومت به سفالکسين داشت. از 252 محيط کشت متعلق به باکتري‌هاي گرم منفي ESBL، MDR، PDR و XDR به ترتيب در 5/61درصد، 1/88درصد، 5/34درصد و 5/11درصد وجود داشت. آنتي‌بيوگرام مصرفي در 314 (5/98درصد) تطابق با دستورالعمل¬ داشته و در 16 مورد (5/1درصد) تطابق نداشته است.
بحث و نتيجه‌گيري: مطالعه حاضر خطر افزايش مقاومت ميکروبي، مواجهه با سوش‌هاي مقاوم به درمان، و خطر عدم پاسخ به درمان آنتي‌بيوتيکي در بيماران را نشان مي‌دهد. لذا بايد تمهيدات لازم براي جلوگيري از تجويز غيرمنطقي آنتي‌بيوتيک‌ها و تشديد روند مقاومت صورت گيرد.