بررسي آسيب DNA اسپرم در مردان مبتلا به آستنوزواسپرمي

استنوزواسپرمي يک بيماري ناباروري است که در آن تحرک اسپرم فرد کاهش مي‌يابد و بنابراين، شانس بارور شدن تخمک توسط اسپرم در دستگاه تناسلي زن کاهش مي‌يابد. مطالعه حاضر باهدف بررسي آسيب DNA اسپرم با استفاده از تست‌هاي SCSA و TUNEL در جمعيت بزرگي از مردان نابارور آستنوزواسپرمي و مقايسه آن با جمعيت ديگري از افراد نرموزواسپرمي (داراي نمونه اسپرم کاملاً سالم) طراحي شده است.
مواد و روش‌ کار: در اين مطالعه مورد شاهدي، پارامترهاي مايع مني بر اساس دستورالعمل سازمان بهداشت جهاني (2010) در جمعيت بزرگي از مردان نابارور آستنوزواسپرمي (1383 مرد) و نرموزواسپرمي (2235 مرد) که به مرکز باروري و ناباروري اصفهان مراجعه کرده بودند، ارزيابي شد. علاوه بر اين، آسيب DNA اسپرم توسط تست‌هاي TUNEL و SCSA مورد ارزيابي قرار گرفت. براي مقايسه متغيرهاي مطالعه بين دو گروه از آزمون t نمونه‌هاي مستقل و براي همبستگي بين پارامترها از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. P <0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.
يافته‌ها: علي‌رغم عدم تفاوت معني‌داري در حجم مني و شاخص توده بدني، ميانگين غلظت اسپرم، تعداد، تحرک کل اسپرم و تحرک پيش‌رونده در مردان آستنوزواسپرمي به‌طور معني‌داري کمتر از مردان نرموزواسپرم بود (001/0 P<). علاوه بر اين، ميانگين رنگ‌پذيري بالاي DNA و آسيب DNA اسپرم توسط تست‌هاي SCSA و TUNEL در مردان آستنوزواسپرمي به‌طور معني‌داري بيشتر از مردان نرموزواسپرمي بود (001/0 P<).
بحث و نتيجه‌گيري: در مردان آستنوزواسپرمي، سلامت DNA اسپرم به‌شدت تحت تأثير است، بنابراين در اين افراد، قبل از استفاده از روش‌هاي کمک باروري، بهتر است از درمان آنتي‌اکسيداني و يا روش‌هاي نوين جداسازي اسپرم براي درمان استفاده شود.