اثربخشي و ايمني انسولين زيرجلدي در مقايسه با انسولين وريدي در درمان بيماران با کتواسيدوز ديابتي: يک مرور سيستماتيک و متاآناليز

پيش‌زمينه و هدف: کتواسيدوز ديابتي (DKA) يک عارضه حاد و تهديدکننده زندگي است که عمدتاً در افراد مبتلا به ديابت نوع 1 از نوع خودايمني رخ مي‌دهد. اين مطالعه باهدف بررسي اثربخشي و ايمني تزريق زيرجلدي انسولين در مقايسه با تزريق وريدي انسولين در درمان بيماران با کتواسيدوز ديابتي انجام گرفت.
مواد و روش کار: يک جستجوي الکترونيک در پايگاه‌هاي PubMed، Cochrane Library، Web of Science، Scopus و Embase به‌منظور يافتن مقالات مرتبط تا سپتامبر 2023 انجام گرفت. هيچ محدوديتي براي زبان مطالعات در نظر گرفته نشد. ارزيابي کيفيت مطالعات با ابزار کاکرين انجام گرفت. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Comprehensive Meta-Analysis نسخه 3 انجام گرفت.
يافته‌ها: نه مطالعه کارآزمايي باليني شامل 346 بيمار وارد متاآناليز شدند. نتايج نشان داد که اختلاف معناداري بين دو گروه تزريق زيرجلدي انسولين و تزريق وريدي انسولين در پيامدهاي زمان رزلوشن کتواسيدوز ديابتي (مقدار اختلاف ميانگين = 062/0، فاصله اطمينان 95% (18/0- تا 31/0) (62/0 = P)، مقدار انسولين موردنياز براي رزلوشن کتواسيدوز ديابتي (مقدار اختلاف ميانگين = 041/0-، فاصله اطمينان 95% (45/0- تا 37/0) (84/0 = P)، و هايپوگليسمي (نسبت خطر = 02/1، فاصله اطمينان 95% (49/0 تا 12/2) (94/0 = P) بود. اين حالي بود که اختلاف آماري معناداري بين دو گروه در ميانگين بستري در بيمارستان (مقدار اختلاف ميانگين: 57/0-، فاصله اطمينان 95% (07/1- تا 07/0-) (02/0 = P) مشاهده شد.
بحث و نتيجه‌گيري: يافته‌هاي ما نشان داد که بين تزريق زيرجلدي و وريدي انسولين در بيماران با کتواسيدوز ديابتي تفاوتي وجود ندارد هرچند که ميانگين بستري در بيمارستان در تزريق زيرجلدي انسولين کمتر بود.