بررسي تأثير پيش‌داروي پرومتازين بر آرام بخشي و کيفيت انجام آندوسکوپي فوقاني مري و معده

امروزه پروسيجرهاي آندوسکوپي به‌عنوان روش کليدي در تشخيص به‌موقع و درمان بيماري‌هاي دستگاه گوارش شناخته مي‌شوند. بااين‌حال، کيفيت انجام پروسيجر و رضايت بيمار از مهم‌ترين عوامل موفقيت در آندوسکوپي به شمار مي‌روند. مطالعه حاضر باهدف بررسي تأثير پيش‌داروي پرومتازين بر آرام‌بخشي و کيفيت انجام آندوسکوپي فوقاني مري و معده انجام شد.
مواد و روش کار: در اين مطالعه کارآزمايي باليني دوسوکور، 22 بيمار به‌صورت تصادفي در دو گروه پرومتازين (مداخله) و پلاسبو تقسيم شدند. بيماران در گروه مداخله، يک ساعت قبل از انجام پروسيجر، 30 سي‌سي شربت پرومتازين هيدروکلرات (25/6 ميلي‌گرم در 5 ميلي‌ليتر) که در 70 سي‌سي آب شرب حل شده بود را به‌صورت خوراکي دريافت کردند و بيماران در گروه پلاسبو، محلول 50 گرم گلوکز در 50 سي‌سي آب شرب دريافت کردند. پيامدهاي موردبررسي شامل رضايت آندوسکوپيست، رضايت بيمار، ميزان اضطراب بيمار و مقياس آرام‌بخشي ويلسون بين دو گروه اندازه‌گيري و مقايسه شدند.
يافته‌ها: نتايج نشان داد که رضايت آندوسکوپيست در 3/27 درصد از بيماران گروه مداخله و 1/9 درصد از بيماران گروه پلاسبو در سطح عالي و خوب بود. همچنين، رضايت متوسط آندوسکوپيست در گروه مداخله و پلاسبو به ترتيب 5/54 درصد و 7/72 درصد بود. در گروه مداخله، 1/9 درصد از بيماران رضايت کلي از انجام پروسيجر داشتند. در مقياس آرام‌بخشي ويلسون، تمام بيماران در گروه پلاسبو کاملاً آگاه بودند، درحالي‌که در گروه مداخله 7/72 درصد بيماران کاملاً آگاه گزارش شدند. ميزان اضطراب شديد و بالا در گروه‌هاي مداخله و پلاسبو به ترتيب 7/72 درصد و 8/81 درصد بود. هيچ‌کدام از پيامدهاي موردمطالعه ازنظر آماري اختلاف معني‌داري بين دو گروه نشان ندادند (05/0<p).
بحث و نتيجه‌گيري: استفاده از پرومتازين به‌عنوان پيش‌دارو در مقايسه با پلاسبو تأثير معناداري بر روي کيفيت انجام آندوسکوپي و آرام‌بخشي بيمار نداشت. با توجه به حجم نمونه محدود، مطالعات بيشتر با حجم نمونه بالاتر براي ارزيابي دقيق‌تر تأثير اين دارو توصيه مي‌شود.