تعيين فراواني پوليوماويروس BK و ريسک فاکتورهاي احتمالي آن با روش مولکولي PCR در بيماران همودياليزي مراجعه‌کننده به بخش همودياليز بيمارستان طالقاني شهرستان اروميه

پوليوما ويروس BK (BKV) که اغلب بعد از عفونت اوليه به شکل نهفته در بدن باقي مي‌ماند، در بيماران با نقص يا مهار سيستم ايمني مجدداً فعال شده و باعث اختلال در کارکرد کليه و نفروپاتي مي‌شود. از ميزان بروز ويرمي BKV، به‌عنوان يک ريسک فاکتور مهم نفروپاتي، در بيماران همودياليزي مزمن کليه اطلاعات کافي وجود ندارد. در اين بررسي مقطعي، ميزان فراواني ويرمي و ريسک فاکتورهاي احتمالي مؤثر بر عفونت فعال BKV در بيماران تحت همودياليز بررسي شده است.
مواد و روش کار: اين مطالعه مقطعي بر روي 150 بيمار همودياليزي در بيمارستان طالقاني اروميه انجام شد. نمونه‌هاي پلاسما جمع‌آوري و DNA ويروسي با استفاده از کيت ستوني استخراج شد. شناسايي عفونت فعال پوليوماويروس BK با روش مولکولي semi-nested PCR و تکثير بخشي از ژن LTAg(Large T Antigen) انجام گرديد. ارتباط بين فراواني ويرمي با متغيرهاي سن، جنس و مدت‌زمان دياليز با استفاده از نرم‌افزار SPSS تحليل شد.
يافته‌ها: از 150 بيمار دياليزي 84 بيمار (7/55 درصد) مرد و 66 بيمار (3/44 درصد) زن بودند. ميانگين و انحراف معيار سن در اين مطالعه، 15±9 /56 سال بود. ميانگين مدت‌زمان دياليز در بيماران موردمطالعه برابر با 6/22±7/32 ماه بود. ويرمي BKV در 54 بيمار (36 درصد) مثبت تشخيص داده شد. بين فراواني ويرمي با متغيرهاي سن، جنس و مدت‌زمان تحت دياليز رابطه معني‌دار مشاهده نگرديد.
بحث و نتيجه‌گيري: يافته‌هاي مطالعه حاضر نشان‌دهنده شيوع قابل‌توجه ويرمي و عفونت فعال در بيش از يک‌سوم جمعيت بيماران همودياليزي اين مرکز است. با توجه به نقش مشخص ويرمي BKV در پاتوژنز نفروپاتي قبل و بعد از پيوند، ضروري است تا دستورالعمل‌هايي براي گنجاندن آزمايش‌هاي غربالگري ويروس BK در بيماران کليوي مزمن و کانديد دريافت پيوند طراحي گردد.