طهماسبي, سيامک and ثابتي, فهيمه and حقاني, حميد and محمدي, راحله (2022) بررسي ارتباط تصميمگيري باليني و ديسترس اخلاقي در پرستاران بخش مراقبت ويژه کودکان. مجله پرستاري و مامايي, 20 (2). pp. 137-146.
![[img]](http://eprints.umsu.ac.ir/style/images/fileicons/text.png) |
Text
5 Tahmasbi A-10-3680-1.pdf Download (551kB) |
Abstract
تصميمگيري باليني بهموقع و منطقي از مهمترين ويژگيهاي پرستاران شاغل در بخشهاي مراقبت ويژه ميباشد. فرآيند تصميمگيري در مراقبت از کودک ميتواند زمينهساز ديسترس اخلاقي در پرستاران گردد. با توجه به اهميت عواقب ناشي از عدم تصميمگيري مناسب و ايجاد ديسترس اخلاقي در پرستاران و تأثير مستقيم آن در عملکرد حرفهاي آنها، پژوهش حاضر در جهت تعيين ارتباط بين تصميمگيري باليني و ديسترس اخلاقي در پرستاران بخش مراقبت ويژه کودکان انجام گرفت. مواد و روش کار: اين پژوهش، يک مطالعه توصيفي-همبستگي ميباشد. نمونه پژوهش شامل ٢٠٠ نفر از پرستاران شاغل در بخش مراقبت ويژه کودکان مراکز آموزشي درماني دانشگاههاي علوم پزشکي شهر تهران بوده که به روش نمونهگيري در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري دادهها پرسشنامه دموگرافيک، و با بهرهگيري SPSS پرسشنامه ديسترس اخلاقي کورلي ( ٢٠٠٢ ) و پرسشنامه تصميمگيري باليني لوري ( ٢٠٠١ ) بود. دادههاي پژوهش با استفاده از نرمافزار 16 از روشهاي آمار توصيفي (فراواني، ميانگين و انحراف استاندارد) و آزمونهاي آناليز واريانس يکطرفه، کروسکال واليس و تيتست تحليل شد. يافتهها: تصميمگيري باليني در ٤٣ درصد از پرستاران موردپژوهش از نوع تحليلي سيستماتيک و در ٥٧ درصد موارد از نوع تحليلي شهودي بود. ميانگين نمره ٦٨ بود. هيچيک از پرستاران تصميمگيري باليني شهودي تفسيري نداشتند. ميانگين ديسترس اخلاقي /٧١± ٤/ تصميمگيري باليني در پرستاران ٠١ ١٠٩ و در سطح متوسط بود. در اين مطالعه بين تصميمگيري باليني و ديسترس اخلاقي ارتباط معنيدار آماري يافت نشد. تصميمگيري باليني با /٣٦±۲۲/٤١ (p=٠/ در پرستاران موردپژوهش ارتباط معنيدار آماري داشت. بين ديسترس اخلاقي نيز با وضعيت تأهل ( ٠٣٢ (p=٠/ و سابقه کار ( ٠٤٥ (p=٠/ شيفت کاري ( ٠٥ ارتباط معنيدار آماري وجود داشت. (p=٠/ و تعداد فرزندان ( ٠٤ بحث و نتيجهگيري:. تصميمگيري باليني در بيش از نيمي از پرستاران بخش مراقبت ويژه کودکان از نوع شهودي بود. با توجه به اهميت تصميمگيري باليني سيستماتيک و تفسيري در بخش مراقبت ويژه کودکان ضروري است در جهت ارتقا تصميمگيري باليني در پرستاران گام برداشته شود. همچنين ديسترس اخلاقي در پرستاران موردمطالعه در سطح متوسط بود که با توجه به تأثير آن بر رفتارهاي مراقبتي پرستاران بخش مراقبت ويژه کودکان، طراحي و تدوين برنامهها و کارگاههاي آموزشي براي کمک به کاهش سطح ديسترس اخلاقي در پرستاران الزامي به نظر ميرسد.
| Item Type: | Article |
|---|---|
| Uncontrolled Keywords: | ديسترس اخلاقي، تصميمگيري باليني، پرستاران، بخش مراقبت ويژه کودکان |
| Subjects: | R Medicine > R Medicine (General) |
| Depositing User: | Unnamed user with email gholipour.s@umsu.ac.ir |
| Date Deposited: | 02 Jan 2023 07:07 |
| Last Modified: | 21 May 2023 08:22 |
| URI: | http://eprints.umsu.ac.ir/id/eprint/6823 |
Actions (login required)
 |
View Item |
