بررسي نسبت فعاليت پاراکسونازي به آريل استرازي آنزيم پاراکسوناز ۱ و فراواني تغييرات نوکلئوتيد آنزيم استيل ترانسفراز ۲ در بيماران مبتلا به پارکينسون: مطالعه مورد –شاهدي

پيشزمينه و هدف: بيماري پارکينسون يک بيماري عصبي است و بعد از آلزايمر دومين بيماري تحليل برندهي عصبي محسوب ميشود. آنزيم پاراکسوناز ۱ يک
آنزيم آنتياکسيدان با دو فعاليت پاراکسونازي و آريل استرازي هست که تغيير فعاليت و غلظت اين آنزيم ميتواند در ايجاد بيماري پارکينسون نقش داشته باشد.
استيل ترانسفراز ۲ نقش مهمي دارد. هدف از -N استيلترانسفراز نقش مهمي را در سمزدايي ارگانوفسفاتها بر عهده دارند که در بين آنها آنزيم -N آنزيمهاي
استيل ترانسفراز ۲ در بيماران مبتلا به -N اين مطالعه بررسي نسبت فعاليت پاراکسونازي به آريلاسترازي آنزيم پاراکسوناز و فراواني تغييرات نوکلئوتيد آنزيم
پارکينسون ميباشد.
استيل -N مواد و روشها: در اين مطالعه مورد- شاهدي درمجموع ۸۰ مورد ( ۴۰ بيمار مبتلا به پارکينسون و ۴۰ نمونه کنترل) مطالعه شدند. تغييرات نوکلئوتيد
با استفاده از آنزيمهاي محدودالاثر مربوطه بررسي شدند. سطح سرمي پاراکسوناز ۱ با استفاده از روش اليزا و فعاليت آنزيم PCR-RFLP ترانسفراز ۲ با روش
پاراکسوناز ۱ با اسپکتروفتومتري تعيين شد.
اختلاف معنيداري در فراواني ژنوتيپهاي تغييرات .(p> يافتهها: نسبت فعاليت پاراکسونازي به آريل استرازي بين دو گروه تفاوت معنيداري نشان نداد ( 0.05
بين دو گروه کنترل و بيمار اختلاف m و 2 m ولي فراواني ژنوتيپهاي تغييرات نوکلئوتيد 1 ،(p< بين دو گروه کنترل و بيمار مشاهده شد ( 0.05 m نوکلئوتيد 1
.(p> معنيداري را نشان نداد ( 0.05
و همچنين کاهش m استيل ترانسفراز ۲، تغييرات نوکلئوتيد 1 -N نتيجهگيري: نتايج اين مطالعه نشان داد که ممکن است از بين سه تغيير نوکلئوتيد آنزيم
سطح سرمي و فعاليت پاراکسوناز ۱ ميتواند در پاتوژنز و ايجاد بيماري پارکينسون نقش داشته باشند.