مقايسه تأثير پيشگيرانه تزريق وريدي سولفات منيزيم و پاراستامول و ترکيب آنها بر شدت درد بعد از عمل ويترکتومي عميق

پيشزمينه و هدف: با توجه به شيوع بالا و اهميت عوارض درد بعد از عمل و عارضههاي داروهاي مخدر که بهطور مرسوم به کار ميروند بر آن شديم تا به مقايسه
تأثير پيشگيرانه تزريق وريدي سولفات منيزيم و پاراستامول و ترکيب آنها برشدت درد بعد از عمل ويترکتومي عميق بپردازيم.
مواد و روشها: در اين کارآزمايي باليني ١٤٠ بيمار کانديد ويترکتومي عميق در چهار گروه ٣٥ نفره توزيع شدند. در گروه اول، ٢٠ دقيقه قبل از اتمام عمل
5 سولفات منيزيم ظرف مدت mg/kg 10 پاراستامول بعلاوه mg/kg 15 پاراستامول، در گروه سوم mg/kg ٧ سولفات منيزيم تزريق شد. در گروه دوم /٥mg/kg
ده دقيقه، و در گروه چهارم با حجم مشابه، نرمال سالين تزريق شد. بيماران ازنظر پارامترهاي هموديناميک، شدت درد، ميزان مسکن مصرفي، دفعات دريافت
مسکن و بروز عوارض بعد عمل، بررسي و مقايسه شدند.
،١,٤٢ ± ٠,٣٤ ،١,٣٢ ± يافتهها: ميانگين شدت درد بعد عمل در چهار گروه سولفات منيزيم، پاراستامول، سولفات منيزيم-پاراستامول و شاهد به ترتيب ٠.٩
تعداد دفعات دريافت پتيدين در گروه پاراستامول-سولفات منيزيم بهطور .(P= ١,٧٢ بوده و تفاوت بين گروهها معنيدار بود ( ٠,٠٠٣ ± ١,٠٥ و ٠,٩٥ ± ٠,٣٨
فاصله زماني بين ورود به ريکاوري تا زمان دريافت مسکن در گروه سولفات منيزيم-پاراستامول، بهطور معنيدار .(P=۰/ معنيداري کمتر از ديگر گروهها بود. ( ۰۱۸
.(P< بيشتر از گروههاي ديگر بود ( ۰,۰۰۱
بحث و نتيجهگيري: استفاده از ترکيب سولفات منيزيم- پاراستامول منجر به کاهش شدت درد بعد عمل، طولانيتر شدن زمان درخواست مسکن و کاهش مصرف
مسکن در طي ۲۴ ساعت بعد عمل ميگردد، بدون آنکه تأثير سوء و زيان باري بر پارامترهاي هموديناميک بيمار داشته باشد.