بررسي ارتباط بين درک از محيط يادگيري باليني با شايستگي باليني در دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشکي اروميه در سال ١٣٩

پيشزمينه و هدف: آموزش باليني، فرآيندي پويا و از بخشهاي ضروري آموزش پرستاري است، محيط يادگيري باليني نقش مؤثري در شکلدهي مهارت
حرفهاي دانشجويان پرستاري دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسي ارتباط بين درک از محيط يادگيري باليني با شايستگي باليني در دانشجويان پرستاري
دانشگاه علوم پزشکي اروميه در سال ۱۳۹۸ بود.
مواد و روشها: اين مطالعه توصيفي همبستگي بر روي ١٥٠ نفر از دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشکي اروميه انجام شد. روش نمونهگيري بهصورت
تصادفي بود. جمعآوري دادهها با استفاده از دو پرسشنامه درک از محيط باليني و شايستگي باليني انجام شد. تجزيهوتحليل دادههاي جمعآوريشده، با استفاده از
نسخه ۱۶ انجام شد. SPSS نرمافزار آماري
۱۹۶ و /۰۶±۱۶/ يافتهها: نتايج مطالعه نشان داد که ميانگين نمره درک از محيط يادگيري باليني و شايستگي باليني دانشجويان پرستاري به ترتيب ۴۲
١٣٥ بود. آزمون همبستگي پيرسون نشان داد که بين درک از محيط يادگيري باليني با شايستگي باليني، ارتباط آماري معنيداري وجود دارد /٤٦±٢١/٧١
.(p<0.05, r=0.261)
نتيجهگيري: يافتهها بيانگر آن بود که درک دانشجويان نسبت به محيط يادگيري باليني در سطح متوسط بود ولي شايستگي باليني آنها در سطح بالابود. بنابراين
بر اساس نتايج اين مطالعه و با شناسايي اين عوامل، مديران و مربيان پرستاري خواهند توانست با اتکا بر يافتههاي علمي، فعاليتهاي مديريتي و آموزشي خود را
بهگونهاي طراحي و اجرا کنند که شرايط لازم براي کسب شايستگيهاي باليني بيشتر پرستاران فراهم آيد و درنهايت بتوان کيفيت مراقبتهاي پرستاري را ارتقاء
داد.