مقايسه ميزان بروز و درجه زخم فشاري در بيماران سيگاري و غير سيگاري بستري در بخش مراقبتهاي ويژه

پيشزمينه و هدف: يکي از مشکلات جدي در بيماران بستري در بخش مراقبتهاي ويژه، زخم فشاري است که با عوارض عمدهاي نظير افزايش طول مدت
بستري و تأخير در بهبودي همراه است. مطالعه حاضر باهدف مقايسه بين ميزان بروز و درجه زخم فشاري در بيماران سيگاري و غير سيگاري بستري در بخش
مراقبتهاي ويژه انجام شده است.
مواد و روشها: اين پژوهش يك مطالعه مقطعي از نوع توصيفي-تحليلي بود که در آن ۱۲۰ بيمار در دو گروه با استعمال سيگار ( ۶۰ نفر) و بدون استعمال سيگار
۶۰ نفر) به روش نمونهگيري در دسترس موردمطالعه قرار گرفتند. دادهها با استفاده از پرسشنامه جمعيت شناختي، مقياس درجهبندي "انجمن ملي مشاوره زخم )
انجام گرديد. SPSS و ابزار برادن جمعآوري شدند. تجزيهوتحليل دادهها با استفاده از نسخه ٢٤ نرمافزار (NPUAP)" فشاري
۳۹ بود و اختلاف /۰۳ + ۸/ ۴۶ و در گروه بدون استعمال سيگار ۲ /۱۳ + ۱۱/ يافتهها: ميانگين و انحراف معيار ميزان بروز زخم فشاري در گروه با استعمال سيگار ۰۱
۲۳ و گروه بدون /۳۲ +۵/ ميانگين و انحراف معيار درجه زخم فشاري در گروه با استعمال سيگار ۹۲ .(p≤ ۰/ معنادار بين ميزان بروز در دو گروه مشاهده گرديد ( ۰۵
۱۱ درصد از بيماران در گروه سيگاري داراي زخم فشاري درجه ۴ بودند اما در گروه غير سيگاري زخم فشاري درجه / ۱۴ بوده است. ۷ /۲۲ +۱/ استعمال سيگار ۲۱
.(p≤ ۰/ ۴ مشاهده نشد. اختلاف آماري معنادار بين درجه زخم فشاري در دو گروه مشاهده گرديد ( ۰۵
نتيجهگيري: نتايج پژوهش نشاندهنده تأثير مصرف سيگار بر افزايش بروز و درجه زخم فشاري در بيماران بستري ميباشد. لذا لازم است کارکنان بخش
مراقبتهاي ويژه بهمنظور پيشگيري از ايجاد زخمهاي فشاري و گسترش شدت درجه زخم در بيماران بستري، به عوامل خطر توجه خاص نموده و بيماران در
معرض خطر را شناسايي و تحت پايش قرار دهند