بررسي ارتباط بين سبک زندگي ارتقاء دهنده سلامتي و انگيزش پيشرفت در دانشجويان پرستاري

پيشزمينه و هدف: دانشجويان پرستاري، بهعنوان پرستاران آينده، نقش عمدهاي در ارتقاء سلامت جامعه دارند. آنها با اتخاذ سبک زندگي ارتقاء دهنده سلامتي
ميتوانند بر رفتارهاي سلامتي و انگيزش پيشرفت، نهتنها در زندگي شخصي خود، بلکه در رفتارها و سبک زندگي افراد ديگر نيز تأثير بگذارند. هدف از انجام اين
پژوهش، تعيين ارتباط بين سبک زندگي ارتقاء دهنده سلامت و انگيزش پيشرفت در دانشجويان پرستاري بود.
مواد و روش کار: اين پژوهش از نوع توصيفي – مقطعي ميباشد که بر روي ۱۶۴ نفر از دانشجويان پرستاري شاغل به تحصيل در دانشگاه آزاد اسلامي واحد يزد
Hermans و انگيزه پيشرفت Walker در سال ۱۴۰۰ انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامههاي مشخصات دموگرافيک، سبک زندگي ارتقاء دهنده سلامت
نسخه ۱۹ با استفاده از روشهاي آماري توصيفي و استنباطي تحليل شد. SPSS گردآوري گرديد. دادهها توسط نرمافزار
۷۸ به دست آمد. /۷۰±۶/ ۱۲۷ و ميانگين نمره انگيزش پيشرفت ۴۲ /۳۵±۲۰/ يافته ها: ميانگين نمره سبک زندگي ارتقاء دهنده سلامت دانشجويان پرستاري ۹۲
در بين زيرگروههاي سبک زندگي ارتقاء دهنده سلامت، بالاترين ميانگين مربوط به بعد خودشکوفايي و پايينترين ميانگين مربوط به بعد ورزش بود. همچنين
.(P<۰/ سبک زندگي ارتقاء دهنده سلامت دانشجويان و ابعاد خودشکوفايي و بين فردي با انگيزش پيشرفت رابطه مستقيم و معناداري داشت ( ۰۵
نتيجهگيري: ميانگين نمره سبک زندگي ارتقاء دهنده سلامت و پيشرفت تحصيلي دانشجويان پرستاري در حد سطح متوسط بود و بين سبک زندگي ارتقاء دهنده
سلامت با انگيزش پيشرفت ارتباط وجود داشت. به بياني ديگر هر چه سبک زندگي بهتر، انگيزش پيشرفت بالاتر بود. بنابراين ميتوان با برنامهريزي در راستاي
بهبود سبک زندگي ارتقاء دهنده سلامت دانشجويان، انگيزش پيشرفت آنان را افزايش داد.