تأثير آموزش چندرسانهاي با رويکرد خانواده محور مبتني بر پيگيري تلفني (تله نرسينگ) بر کيفيت زندگي و خودکارآمدي بيماران مبتلا به انفارکتوس ميوکارد

عوامل مختلفي ميتواند کيفيت زندگي و خودکارآمدي بيماران مبتلا به انفارکتوس ميوکارد را تحت تأثير قرار دهد. هدف اين مطالعه تعيين
تأثير آموزش چندرسانهاي با رويکرد خانواده محور مبتني بر پيگيري تلفني (تله نرسينگ) بر کيفيت زندگي و خودکارآمدي بيماران مبتلا به انفارکتوس ميوکارد
بود.
مواد و روشها: در اين کارآزمايي باليني، ٦٠ بيمار مبتلا به انفارکتوس ميوکارد به روش نمونهگيري در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفي به دو گروه مداخله و
کنترل تقسيم شدند. در گروه مداخله کارگاه آموزشي از طريق نرمافزار چندرسانهاي براي بيماران و عضو فعال خانواده برگزار شد. همچنين مداخله تلفني به مدت
۱ ماه توسط پژوهشگر صورت گرفت. در گروه کنترل مداخلهاي صورت نگرفت. کيفيت زندگي و خودکارآمدي بيماران قبل و ۱ ماه بعد از مداخله با استفاده از
۰ مورد / در سطح معنيداري کمتر از ۰۵ SPSS پرسشنامه کيفيت زندگي مينه سوتا و خودکارآمدي شرر اندازهگيري شد. دادهها با استفاده از نرمافزار 21
تجزيهوتحليل قرار گرفتند.
(۲/۹۲ ±۰/ ۲) و ( ۲۴ /۹۱ ±۰/ ۲) و ( ۴۳ /۹۴ ±۰/ يافتهها: ميانگين امتياز کيفيت زندگي و خودکارآمدي بين دو گروه کنترل و مداخله قبل از مداخله به ترتيب ( ۳۱
اما بعد از اجراي مداخله اين تفاوت معنادار شد بهگونهاي که در گروه مداخله کيفيت .(p= ۲) بود که با يکديگر تفاوت آماري معنيداري نداشتند ( 1 /۹۳ ±۰/ و ( ۴۱
. (p≤0/ زندگي و خودکارآمدي افزايش يافته بود ( 001
بحث و نتيجهگيري: آموزش و پيگيري تلفني در ارتقاء کيفيت زندگي و خودکارآمدي بيماران انفارکتوس ميوکارد مؤثر بود. توصيه ميشود مداخلات آموزشي با
رويکرد خانواده محور توسط پرستاران در بيماران انفاركتوس ميوكارد انجام شود.