بررسي وضعيت دانشکدههاي دانشگاه علوم پزشکي اروميه در شاخصهاي درونداد، فرايند و برونداد آموزشي و ارائه مدل ارتقاء

در حال حاضر نابرابريهاي آموزشي، يكي از مقولههاي بسيار مهم در حوزه برنامهريزي آموزشي است كه سهم و نقش تعيينکنندهاي در
گسترش و بهبود آموزش و توسعه دارد. پژوهش حاضر باهدف بررسي ميزان نابرابريها و رتبهبندي دانشکدههاي دانشگاه علوم پزشکي اروميه و ارائه راهبردهاي
آمايشي بهمنظور نيل به توسعه پايدار آموزشي انجام گرفت.
مواد و روش کار: تحقيق حاضر به لحاظ هدف، کاربردي و به لحاظ روش، توصيفي- تحليلي است. شيوه جمعآوري آمار و دادهها بهصورت اسنادي و پيمايشي
بوده است. جامعه آماري در دو بخش شامل اسناد و آمار ۶ دانشکده دانشگاه علوم پزشکي اروميه و دانشجويان دانشکدههاي دانشگاه علوم پزشکي اروميه در سال
۱۴۰۰ بوده است. در بخش اسنادي از روش نمونهگيري سرشماري و در بخش توصيفي از روش نمونهگيري تصادفي طبقهاي نسبي استفاده شده - تحصيلي ۱۳۹۹
است. در تجزيهوتحليل دادهها از مدلهاي تاپسيس، ضريب پراكندگي، تحليل مسير و شبکههاي عصبي استفاده شد.
يافتهها: بررسي رتبهبندي دانشکدههاي دانشگاه علوم پزشکي اروميه با استفاده از فن وزن دهي آنتروپي و تاپسيس نشان ميدهد که ازنظر برخورداري از
شاخصهاي تحقيق بين دانشکدهها نابرابري وجود دارد. همچنين ضريب پراکندگي نشان ميدهد بيشترين نابرابري در شاخصهاي درونداد و کمترين نابرابري در
شاخصهاي برونداد بود. تحليل خوشهاي و تقسيمبندي مناطق به سه سطح؛ برخوردار، نيمه برخوردار و غير برخوردار نشان ميدهد که ميان دانشکدههاي دانشگاه
علوم پزشکي اروميه تفاوت وجود دارد. همچنين نتايج نشان ميدهد که شاخص فرآيند بيشترين و شاخص درونداد کمترين تأثير مستقيم بر نابرابري دانشکدههاي
دانشگاه علوم پزشکي اروميه را دارند.
نتيجهگيري: متناسب با يافتههاي پژوهش توجه جدي برنامه ريزان و سياستگذاران بر متغيرهاي تأثيرگذار درونداد، فرايند و برونداد جهت کاهش نابرابريها
لازم و ضروري است