اثربخشي مداخله تنظيم هيجان بر باورهاي اختلال خوردن، ناگويي هيجاني و کاهش وزن در زنان داراي اضافهوزن

شيوع چاقي از معضلات تهديدکننده سلامتي در سراسر جهان است که متغيرهاي بسياري ازجمله باورهاي اختلال خوردن و ناگويي هيجاني
ابتلا به آن را افزايش ميدهند. هدف از اين پژوهش تعيين اثربخشي مداخله تنظيم هيجان بر باورهاي اختلال خوردن، ناگويي هيجاني و کاهش وزن در زنان داراي
اضافهوزن هست.
مواد و روشها: طرح پژوهش شبه آزمايشي از نوع پيشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل و مرحله پيگيري است. جامعه آماري شامل زنان داراي اضافهوزن
مراجعهکننده به کلينيکهاي تغذيه در شهر اروميه در سال ۱۳۹۸ بود که از بين آنها نمونهاي به حجم ۳۰ نفر به روش نمونهگيري در دسترس انتخاب شدند و
مقياس ناگويي هيجاني تورنتو و پرسشنامه باورهاي ،(BMI) بهصورت تصادفي در دو گروه ۱۵ نفره جايگزين شدند. ابزار پژوهش شامل محاسبه توده بدني
بود که هر دو گروه آنها را تکميل کردند. براي گروه آزمايش، مداخله تنظيم هيجان مبتني بر مدل گراس در ۸ جلسه ۹۰ دقيقهاي (EDBQ) اختلال خوردن
ارائه شد، درحاليکه گروه کنترل هيچ آموزشي دريافت نکردند. پس از طي دوره آموزشي بار ديگر ارزيابيهاي مربوط با گروههاي آزمايش و گواه در مرحله پسآزمون
و به فاصله ٣ ماه پيگيري انجام شد. بهمنظور تحليل دادهها از آزمون تحليل کوواريانس چند متغيري استفاده شد.
و نتايج (P <۰/ يافتهها: نتايج نشان داد مداخله تنظيم هيجان بر کاهش وزن، باورهاي اختلال خوردن و ناگويي هيجاني در زنان داراي اضافهوزن مؤثر بود ( ۰۰۵
.(P <۰/ در طول دوره پيگيري نيز پايدار بود ( ۰۰۵
بحث و نتيجهگيري: با توجه به نتايج بهدستآمده ميتوان براي کاهش وزن، باورهاي اختلال خوردن و ناگويي هيجاني از مداخله تنظيم هيجان استفاده کرد