تأثير ذهنآگاهي بر شادي و تابآوري بيماران دياليزي

بيماري مزمن کليوي يکي از بيماريهاي مزمن رايج بشري است که امروزه ٢ تا ٣ درصد مردم جهان را گرفتار کرده است. دو مؤلفه
روانشناختي موردتوجه در بيماران دياليزي تابآوري و شادکامي است. در اين راستا يکي از روشهاي درماني آموزش ذهنآگاهي ميباشد. لذا هدف از اين بررسي
تأثير ذهن آگاهي بر شادکامي و تابآوري بيماران دياليزي مراجعهکننده به بيمارستان طالقاني دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي در سال ١٣٩٩ بود.
مواد و روشها: اين مطالعه نيمه تجربي تصادفي شده، بر روي ٤٠ نفر از بيماران همودياليزي مراجعهکننده به بيمارستان طالقاني انجام شد. بعد از تخصيص
تصادفي ساده نمونههاي منتخب افراد واجد شرايط، برنامه آموزش ذهن آگاهي براي گروه مداخله طي ٨ جلسه ٦٠ دقيقهاي انجام شد ولي بيماران گروه کنترل
و SPSS تحت مراقبت روتين قرار داشتند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه شادکامي آکسفورد و پرسشنامه تابآوري کانر-ديويدسون بود. دادهها با نرمافزار 16
آناليز کوواريانس تحليل شدند.
٦٨ بود که اين تفاوت ازلحاظ آماري معنادار است /٧٥±٧/ ٧٨ و گروه کنترل ٠٥ /٦٥±١٠/ يافتهها: ميانگين نمره شادکامي بعد از مداخله در گروه مداخله ٢
٧٦ و گروه /٧±٩/ و نشان ميدهد آموزش ما در افزايش شادکامي مؤثر بوده است. همچنين ميانگين نمره تابآوري بعد از مداخله در گروه مداخله ٣٣ (P<٠/٠٥)
و نشان ميدهد آموزش ما در افزايش تابآوري مؤثر بوده است. (P<٠/ ٦٢ است که اين تفاوت ازلحاظ آماري معنادار است ( ٠٥ /٤±١٣/ کنترل ٨٨
نتيجهگيري: طي نتيجهگيري نهايي مشخص گرديد که آموزش ذهن آگاهي براي بيماران دياليزي قابليت کاربرد داشته و بر افزايش تابآوري و شادکامي بيماران
اثربخش است.