بررسي مشخصات دموگرافيک و علائم باليني مبتلايان به آرتريت ۱۳۹۰- تاکاياسو در آذربايجان غربي از سال ۱۳

پيشزمينه و هدف: آرتريت تاکاياسو واسکوليت مزمن شريانهاي متوسط و بزرگ است. تظاهرات باليني متنوع آن در مناطق جغرافيايي مختلف ميتواند مربوط
به تفاوت محل عروق درگير باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي يافتههاي باليني، راديولوژيک و دموگرافيک بيماران آرتريت تاکاياسو بستري در بيمارستان امام
۱۳۹۰ است. - خميني اروميه طي سالهاي ۱۳۹۸
مواد و روش کار: اطلاعات پروندهاي مبتلايان به آرتريت تاکاياسو (باوجود حداقل سه معيار کالج روماتولوژي امريکا) شامل علائم سرشتي، عصبي- عروقي و
آناليز گرديد. SPSS قلبي_عروقي و اطلاعات راديوگرافيک جمعآوري و با استفاده از نرمافزار 20
± ۴/ ۳۳ و ميانگين تأخير زمان تشخيص ۹۹ /۰۰ ± ۹/ يافتهها در اين مطالعه ۱۴ بيمار ( ۱۲ زن- ۲ مرد) موردبررسي قرار گرفت که ميانگين سن تشخيص ۱۶
۵ سال بود. تمامي بيماران ( ۱۰۰ درصد) در زمان تشخيص، عوارض ايسکمي عروقي داشتند. /۱۱
۶۴ درصد موارد اختلاف فشارخون بين اندامها گزارش شد. بروئي روي شريان ساب کلاوين و لنگش اندام فوقاني به / ۷۸ % موارد کاهش نبض براکيال و در ۳ / در ۶
IIa ۷۸ درصد و از نوع / ۷۱ درصد موارد مشاهده شد. بر اساس يافتههاي آنژيوگرافي، در اکثر موارد، درگيري عروق بهصورت تنگي ۶ / ۷۸ درصد و ۴ / ترتيب در ۶
بود که در زمان تشخيص به IV ۷درصد درگيري از نوع / ۴۲ درصد گزارش شدند. آنوريسم بدون تنگي در هيچکدام از بيماران رؤيت نشد و تنها در يک بيمار ۱ /۹
دليل ايسکمي روده فوت نمودند.
بحث و نتيجهگيري: اين بيماري بهطور شايع در زنان جوان و با تظاهرات متنوعي بروز ميکند. تأخير تشخيصي و ايسکمي غيرقابلبرگشت، ناشي از علائم اوليه
غيراختصاصي است که ضرورت معاينات دقيق عروقي را بيان ميکند