تأثير ديآليلسولفيد بر اختلال حاد کليه القا شده با ليپوپليساکاريد در موش کوچک آزمايشگاهي

ديآلیلسولفید یکی از ترکیبات ارگانوسولفور گرفته شده از سیر است که اثرات آنتیاکسیدانی و محافظتی متعددي دارد. لیپوپلیساکارید
جزء غشاي بیرونی باکتريهاي گرم منفی است که براي ایجاد مدل حیوانی آسیب حاد کلیه استفاده میشود. لیپوپلیساکارید با القاي واکنشهاي استرساکسیداتیو
موجب آسیب کلیوي میگردد. با توجه به نقش استرساکسیداتیو در بروز آسیب حاد کلیه ناشی از سپتی سمی، هدف از این مطالعه تعیین اثر ديآلیلسولفید بر
اختلال حاد کلیه ناشی از لیپوپلیساکارید بود.
به طور تصادفی به 4 گروه کنترل، لیپوپلیساکارید و دو گروه لیپوپلیساکارید تحت C57BL/ مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش نر نژاد 6
درمان با ديآلیلسولفید (دوز هاي 50 و 200 میلیگرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. در مورد دو گروه تحت درمان با ديآلیلسولفید، تجویز ديآلیلسولفید، تک
دوز و به صورت خوراکی یک ساعت قبل تزریق لیپوپلیساکارید بود. آسیب حاد کلیه با تزریق تک دوز داخل صفاقی لیپوپلیساکارید 10 میلیگرم بر کیلوگرم
ایجاد شد. 24 ساعت پس از تزریق لیپوپلیساکارید، نمونههاي خون از قلب براي آنالیز نیتروژن اوره خون و کراتینین جمع آوري شدند. همچنین هموژنه بافت
نیتریت و کاتالاز تهیه شد. ،(MDA) کلیه براي اندازه گیري شاخصهاي استرساکسیداتیو شامل مالونديآلدئید
شد ولی کاهش نیتریت و MDA يافتهها: در مقایسه با گروه لیپوپلیساکارید، تزریق ديآلیلسولفید در دوز 200 میلیگرم بر کیلوگرم باعث کاهش معنیدار
افزایش کاتالاز معنیدار نبودند. همچنین در راستاي بهبود عملکرد کلیه، میزان اوره و کراتینین را در مقایسه با گروه لیپوپلیساکارید به طور معناداري کاهش داد.
نتيجهگيري: ديآلیلسولفید میتواند اختلال حاد کلیه ناشی از لیپوپلیساکارید را بهبود بخشد که اثرات سودمند آن بواسطه کاهش استرساکسیداتیو و احتمالاً
افزایش سیستم دفاعی آنتیاکسیدانی است.