سنجش فعاليت گلوتاتيون پراکسيداز و استرس اکسيداتيو در بيماران ديابت تيپ ۲ و ارتباط آنها با سطح سرمي گلوکز و پارامترهاي ليپيدي خون (مطالعهي مورد-شاهدي)

ديابت بهعنوان شايعترين اختلال متابوليت شيوع گستردهاي را در چند دهه اخير داشته است. استرس اکسيداتيو و عوامل مربوط به آن نقش
مهمي در شروع و ايجاد عوارض ديابتي دارند. در اين مطالعه فعاليت گلوتاتيون پراکسيداز و ميزان شاخصهاي استرس اکسيداتيو در پلاسماي بيماران ديابت تيپ
۲ و همبستگي آنها با سطح خوني گلوکز و پارامترهاي ليپيدي ارزيابي شد.
مواد و روش کار: اين مطالعه از نوع موردي- شاهدي بود. ۵۰ فرد سالم (نفر ( ۲۴ مرد و ۲۶ زن) و ۵۰ فرد ديابتي (نفر ( ۲۵ مرد و ۲۵ زن) بهطور تصادفي انتخاب
شدند. پس از ۱۲ ساعت ناشتا، نمونههاي خون گرفته شد و سرم جدا شد. ميزان سطح سرمي قند ناشتا، پروفايل ليپيدي، پراکسيداسيون ليپيدي، وضعيت
نسخه ۱۶ تمام اطلاعات SPSS آنتياکسيداني تام و فعاليت آنزيم گلوتاتيون پراکسيداز توسط پروتکلهاي مربوطه اندازهگيري شد. با استفاده از نرمافزار
در نظر گرفته شد. p ≤ تجزيهوتحليل شد. سطح معنيداري 0.05
يافتهها: فعاليت سرمي آنزيم گلوتاتيون پراکسيداز و ظرفيت آنتياکسيداني تام در گروه بيمار کاهش معناداري در مقايسه با گروه شاهد داشت. سطح سرمي
در گروه بيمار افزايش معناداري نسبت به گروه کنترل داشت. آناليز آماري ارتباط معنادار و مستقيمي بين HbA1c و VLDL-C ،TG ،FBS ، مالون دآلدهيد
،MDA و ارتباط معکوس و معناداري بين فعاليت آنزيمي گلوتاتيون پراکسيداز با ميزان سرمي HDL-C و TAC فعاليت آنزيمي گلوتاتيون پراکسيداز و سطوح
VLDL-C و FBS ،TG ،HbA1C و سطوح MDA را نشان داد. همچنين نشان داده شد که ارتباط معنادار و مستقيمي بين غلظت سرمي FBS و HbA1C
مشاهده شد. VLDL-C و FBS ،TG ،HbA1C و سطوح TAC وجود داشت. اين در حالي بود که ارتباط معنادار و معکوسي بين غلظت سرمي
بحث و نتيجهگيري: استرس اکسيداتيو عامل مهمي در ايجاد ديابت و پيشرفت عوارض آن است، بهطوريکه کاهش سطح عوامل آنتياکسيداني و افزايش سطح
اکسيدانها رابطه بسيار نزديکي با اختلالت متابوليسمي کربوهيدراتها و ليپيدها دارد.