بررسي تأثير ابتلا به سندرم متابوليک بر اندکسهاي آزمايشگاهي و ويژگيهاي آنژيوگرافيکي بيماران مبتلا به بيماري عروق کرونر: يک مطالعه کوهورت گذشتهنگر

هدف از اين مطالعه بررسي تفاوت اندکسهاي آزمايشگاهي و ويژگيهاي آنژيوگرافي بيماران مبتلا به بيماري عروق کرونري در دو گروه مبتلا
به سندرم متابوليک و غير مبتلا بود.
مواد و روشها: در اين مطالعهي کوهورت گذشتهنگر، ١٨٠ بيمار که به علت گرفتگي عروق کرونري در بيمارستان بستري شده بودند، وارد مطالعه شدند. بيماران
به دو گروه کلي مبتلا به سندرم متابوليک و غير مبتلا تقسيم شدند. در ادامه بيماران بر اساس تعداد گرفتگي عروق کرونري به چهار زيرگروه، ازنظر برونده قلبي
به سه زيرگروه تقسيم شدند و در انتها متغيرهاي موردمطالعه بين اين دو گروه مورد مقايسه قرار گرفته و تجزيه تحليل اين BMI به چهار زيرگروه و ازنظر
صورت پذيرفت. SPSS اطلاعات با استفاده از نرمافزار 20
٤٦ درصد) داراي سندرم متابوليک بودند. همه اين بيماران گرفتگي عروق کرونري داشتند که ٨١ نفر ( ٤٥ درصد) با يک رگ / يافتهها: در اين مطالعه ٨٤ نفر ( ٧
٨١/ ٧ درصد) با ٤ رگ گرفتگي مواجه بودند. ١٤٧ نفر ( ٧ / ١٨ درصد) با ٣ رگ گرفتگي و ١٣ نفر ( ٢ / ٢٩ درصد) با ٢ رگ گرفتگي، ٣٣ نفر ( ٣ / گرفتگي، ٥٣ نفر ( ٤
در گروه با سندرم متابوليک کمتر از گروه بدون HDL ٥٧ سال بود. ميانگين سن و /٢٤±١٢/ درصد) جنسيت مرد داشته و ميانگين سني بيماران شرکتکننده ٥٢
سندرم متابوليک بود، در حاليکه در متغيرهاي هموگلوبين، گلبولهاي سفيد و نوتروفيلها، ميانگين در گروه با سندرم متابوليک بيشتر از گروه بدون سندرم
متابوليک بود.
بالاتري نسبت به بيماران غير BMI کمتر ولي HDL بحث و نتيجهگيري: بيماران مبتلا به سندرم متابوليک که به علت بيماري قلبي بستري شده بودند، سن و
مبتلا به سندرم متابوليک داشتند. بااينحال، تفاوتي بين بيماران مبتلا و غير مبتلا به سندرم متابوليک ازنظر برونده بطني سمت چپ و تعداد رگهاي کرونري
درگير وجود نداشت. در حالت کلي، ابتلا همزمان به سندرم متابوليک بر اندکسهاي آزمايشگاهي و آنژيوگرافيکي بيماران مبتلا به بيماري عروق کرونر تأثيرگذار
است