اثر تمرينات در آب و تراباند بر طيف فرکانس نيروهاي عکسالعمل زمين در افراد داراي پاي پرونيت طي راهرفتن: يک مطالعه کارآزمايي باليني

ارتباط بين محتواي فرکانس نيروهاي عکسالعمل زمين در افراد داراي پرونيت پا هنگام راهرفتن يکي از زمينههاي موردعلاقه پژوهشگران
است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسي پروتکل تمريني در آب و تراباند بر طيف فرکانس نيروهاي عکسالعمل زمين در افراد داراي پاي پرونيت طي راهرفتن بود.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعه کارآزمايي باليني بود که بهصورت نيمه تجربي و آزمايشگاهي اجرا شد. نمونه آماري پژوهش حاضر شامل ۴۵
دانشجوي دانشگاه محقق اردبيلي که داراي پاي پرونيت بودند، بهصورت هدفمند انتخاب شدند و بهطور مساوي و تصادفي در سه گروه تراباند، تمرين در آب و
در نظر گرفته شد. P<۰/ کنترل جاي گرفتند. براي مقايسه بين گروهها از آزمون آناليز واريانس چند متغيره استفاده شد. و سطح معنيداري ۰۵
۹۹ درصد در راستاي داخلي-خارجي طي پسآزمون در مقايسه با پيشآزمون افزايش معناداري براي عامل / يافتهها: نتايج نشان داد که مؤلفهي فرکانس با توان ۵
۹۹ درصد در راستاي داخلي-خارجي طي پسآزمون در مقايسه با پيشآزمون / نتايج آزمون تعقيبي نشان داد که فرکانس با توان ۵ .(P=۰/ گروه نشان داد ( ۰۰۱
بود. بر اساس آزمون تي زوجي، اثر تعاملي زمان-گروه بر فرکانس (P=۰/۰۰۱ ؛P=۰/ افزايش معناداري به ترتيب براي گروههاي تمرين در آب، و تراباند برابر با ( ۰۰۴
همچنين در راستاي عمودي اثر عامل .(P=۰/ ۲۲ درصد کاهش داشت ( ۰۴۹ / با توان ۵/درصد ۹۹ نيروي عکسالعمل زمين در راستاي قدامي-خلفي به اندازهي ۱۹
.(P=۰/ زمان بر فرکانس ميانه طي پسآزمون در مقايسه با پيشآزمون معنادار بود ( ۰۴۴
بحث و نتيجهگيري: با توجه به نتايج بهدستآمده از پژوهش فوق ميتوان چنين گفت که تمرين در آب و تراباند احتمالاً بتواند براي بهبود تعادل و کاهش
نوسانات راهرفتن در افراد داراي پاي پرونيت مفيد باشد.