بررسي تأثير اجراي مداخله حمايتي - آموزشي بر استرس مادران نوزادان نارس بستري در بخش مراقبتهاي ويژه نوزادان

بستري شدن نوزاد نارس بلافاصله پس از تولد به دلیل نیاز به مراقبتهاي ویژه اجتنابناپذیر و بسیار استرسآور است. عدم توجه به
استرسهاي عاطفی و روانی مادران، باعث دلبستگی ناکافی با نوزادشان شده که این امر باعث افزایش آسیبپذیري مادران این نوزادان میشود. مطالعه حاضر
باهدف تعیین تأثیر اجراي مداخله حمایتی - آموزشی بر استرس مادران نوزادان نارس بستري در بخش مراقبتهاي ویژه نوزادان انجام شده است.
مواد و روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بوده و 70 مادر نوزاد نارس بستري در بخش مراقبتهاي ویژه نوزادان مرکز آموزشی-درمانی شهید بهشتی مراغه
که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب و به دو گروه 35 نفره مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. پرسشنامه سنجش استرس والدین قبل و بعد از مداخله
نسخه 16 و آمار توصیفی SPSS تکمیل شد. گروه مداخله برنامه حمایتی-آموزشی را در طی 6 جلسه دریافت نمودند. دادهها پس از جمعآوري با استفاده از نرمافزار
و تحلیلی مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
پس از اجراي مداخله استرس گروه .(p=0/ يافتهها: قبل از اجراي مداخله حمایتی-آموزشی میانگین نمره استرس دو گروه تفاوت معنادار آماري نداشت ( 09
در ارتباط با ابعاد استرس، میانگین نمره بعد ارتباط با نوزاد .(p<0/ مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش پیدا کرد، که این کاهش ازنظر آماري معنادار بود ( 0001
و نقش مادر، عوامل استرسزاي محیط بخش و ظاهر و رفتار نوزاد بین دو گروه مداخله و کنترل بعد از اجراي مداخله حمایتی-آموزشی تفاوت آماري معنیدار بود
.(p<0/0001)
بحث و نتيجهگيري: برنامه حمایتی-آموزشی، استرس مادران را کاهش داد. فلذا پیشنهاد میشود مسئولین مراکز درمانی و پرستاران بخشهاي نوزادان برنامه
حمایتی-آموزشی را جزء اولویتهاي کاري خود قرار دهند