اثربخشي طرحواره درماني گروهي بر سلامت اجتماعي و سرسختي روانشناختي پرستاران بيمارستان افضليپور کرمان

افزايش راهبردهاي روانشناسي مثبت نظير مثبتنگري، سلامت اجتماعي، سرسختي و انعطافپذيري در پرستاران ميتواند به سلامت آنان و
جامعه کمک کند. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي طرحواره درماني گروهي بر سلامت اجتماعي و سرسختي روانشناختي پرستاران شاغل در بيمارستان
افضلي پور کرمان بود.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر نيمه تجربي از نوع پيشآزمون_پسآزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماري را کليه پرستاران شاغل در بيمارستان افضلي
پور کرمان در سال ۱۴۰۰ تشکيل دادند. جامعه موردمطالعه اين پژوهش شامل ۳۰ نفر از جامعه مذکور بودند که با استفاده از روش نمونهگيري در دسترس انتخاب
گرديدند و به کمک شيوه تصادفي ساده، در دو گروه آزمايش ( ۱۵ نفر) و کنترل ( ۱۵ نفر) گماشته شدند. گروه آزمايش تحت ۱۰ جلسه طرحواره درماني قرار
گرفتند، اما در مورد گروه کنترل اقدامي انجام نشد. پرسشنامههاي سلامت اجتماعي کييز ( ۱۹۸۸ ) و سرسختي روانشناختي کوباسا ( ۱۹۷۹ ) در مورد آنها اجرا
p نسخه ۲۴ انجام شد. ميزان SPSS شد. تجزيهوتحليل دادهها با آزمونهاي توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و تحليل کوواريانس و با استفاده از نرمافزار
۰ معنيداري در نظر گرفته شد. / کمتر از ۰۵
در متغير سلامت اجتماعي، ميانگين گروه آزمايش در ،(p<٠/ يافتهها: در مرحله پسآزمون بين دو گروه آزمايش و کنترل تفاوت معناداري مشاهده شد ( ٠١
۴۹ ) تفاوت / ۴۸ ) و در متغير سرسختي روانشناختي ميانگين گروه آزمايش در پسآزمون ( ۱۳ / ۵۹ ) تفاوت معناداري را با ميانگين گروه کنترل ( ۷۱ / پسآزمون ( ۵۲
۴۰ ) نشان داد که حاکي از اثرگذاري طرحواره درماني گروهي بر سلامت اجتماعي و سرسختي روانشناختي است. / معناداري را با ميانگين گروه کنترل ( ۲۷
بحث و نتيجهگيري: نتايج حاکي از اهميت طرحواره درماني گروهي بر سلامت اجتماعي و سرسختي روانشناختي پرستاران بود. بنابراين پيشنهاد ميشود
مشاوران و درمانگران براي کاهش مشکلات روانشناختي پرستاران از طرحواره درماني گروهي استفاده کنند