اثربخشي سيستم رواندرماني تحليل شناختي رفتاري بر خودشفقتي و معناي زندگي بيماران افسرده مداوم شهرستان اروميه

افسردگي معضل عمومي زندگي بشر و شايعترين اختلال رواني است که منجر به تغييرات خلق، تفکر و فعاليتهاي روزمره ميگردد. لذا
هدف از پژوهش حاضر اثربخشي سيستم رواندرماني تحليل شناختي رفتاري بر خودشفقتي و معناي زندگي بيماران افسرده مداوم بود. سيستم رواندرماني تحليل
شناختي رفتاري مبتني بر نظريه بين فردي کارکرد رواني اجتماعي است اين رويکرد درماني در تبيين افسردگي، بر نقش اساسي ترس-اجتناب فراگير در
آسيبشناسي رواني اين بيماران تأکيد دارد.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيشآزمون، پسآزمون و پيگيري سهماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل کليه بيماران
۱۴۰۱ بود که از بين اين افراد، تعداد ۳۰ نفر به روش - افسرده مراجعهکننده به مراکز درمان روانپزشکي و روانشناختي شهرستان اروميه در زمستان و بهار ۱۴۰۰
نمونهگيري در دسترس بهعنوان نمونه آماري انتخاب و در دو گروه آزمايش و کنترل بهصورت تصادفي گمارده شدند. گروه آزمايش به مدت ۱۲ جلسه مداخله
سيستم رواندرماني تحليل شناختي رفتاري را دريافت نمودند ولي در گروه کنترل مداخلهاي صورت نگرفت. همه افراد در هر سه مرحله پيشآزمون، پسآزمون و
پيگيري پرسشنامه خودشفقتي نف ( ۲۰۰۳ ) و پرسشنامه معناي زندگي استگر و همکاران ( ۲۰۰۶ ) را تکميل کردند. درنهايت دادهها به روشهاي تحليل واريانس
تحليل شدند. SPSS اندازهگيري مکرر با کمک نرمافزار 24
به اين معني که .(P<۰/ يافتهها: نتايج نشان داد تفاوت معنيداري در هر دو متغير خودشفقتي و معناي زندگي بين گروههاي آزمايش و کنترل وجود داشت ( ۰۱
.(P<۰/ سيستم رواندرماني تحليل شناختي رفتاري بر خودشفقتي و معناي زندگي بيماران افسرده مداوم اثربخش بود ( ۰۵
بحث و نتيجهگيري: يافتههاي پژوهش بيانگر اين است که سيستم رواندرماني تحليل شناختي رفتاري بر خودشفقتي و معناي زندگي بيماران افسرده مداوم
مؤثر است و ازاينرو ميتواند در مداخلات کلينيکال براي درمان افسردگي مداوم بکار گرفته شود.