شيوع افسردگي در ميان بيماران دچار آسيب نخاعي در ايران: يک مرور سيستماتيک و متاآناليز

پيشزمينه و هدف: بيماران آسيب نخاعي به دليل کيفيت زندگي پايين و درجاتي از وابستگي به ديگران براي انجام فعاليتهاي روزمره، مستعد افسردگي هستند.
مطالعات مختلف که در ايران باهدف برآورد شيوع افسردگي در اين بيماران انجام شده است، نتايج متفاوتي را گزارش کرده است. مطالعه حاضر باهدف برآورد
شيوع افسردگي در بيماران آسيب نخاعي در ايران انجام شد.
تا ژانويه ۲۰۲۲ با کليدواژههاي افسردگي، آسيب نخاعي و واژههاي مترادف جستجو شد. تمامي ISI و Scopus ،PubMed ،SID ،Magiran روش کار: پايگاههاي
مطالعات مشاهدهاي منتشرشده به زبان فارسي و انگليسي که شيوع يا فراواني افسردگي را گزارش کرده بودند وارد تحليل شدند. دادهها با مدل اثرات تصادفي و
ارزيابي شد. I2 statistic و Cochran's Q test متارگرسيون تحليل شد. هتروژنيتي با
٣٠ ) بود. بر اساس تحليل متارگرسيون -٥٧ :% يافتهها: هفت مطالعه با حجم نمونه ١٥١٧ نفر وارد تحليل شد. شيوع کلي افسردگي ٤٣ درصد (با فاصله اطمينان ٩٥
.(p=۰/ معنيدار نبود ( ۰۵۰۵ (Publication bias) بين شيوع افسردگي با سال انتشار مقالات و حجم نمونه ارتباطي وجود نداشت. سوگيري انتشار
نتيجهگيري: نزديک به نيمي از بيماران آسيب نخاعي در ايران از افسردگي رنج ميبرند. با توجه به اينکه افسردگي ميتواند علاوه بر کاهش کيفيت زندگي و
تبعيت از درمان، آنها را مستعد افکار خودکشي و ساير مشکلات رواني کند، شناسايي افراد در معرض خطر براي ارائه مراقبتيهاي بهداشتي درماني بيشتر ضروري
به نظر ميرسد.