ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻘﺎﺩﻳﺮﻓﺮکﺎﻧﺲﻓﻌﺎﻟﻴﺖﺍﻟکﺘﺮﻳکﻲﻋﻀﻼﺕﺍﻧﺪﺍﻡ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺴﺘگﻲﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪ کﻮﻭﻳﺪ-۱۹ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﻃﻲﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ

ﺧﺴﺘگﻲﻳکﻲﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞﻣﺆﺛﺮﺩﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺍﻟکﺘﺮﻳکﻲﻋﻀﻼﺕ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻣﻲﺁﻳﺪ،ﺑﻪﻧﺤﻮﻱکﻪﺍﻳﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﻲﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ
پﺘﺎﻧﺴﻴﻞﺁﺳﻴﺐﻫﺎﻱﻋﻀﻼﻧﻲﻭ ﺍﻓﺖ ﻋﻤﻠکﺮﺩ ﺩﺭﻣﺮﺍﺣﻞﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭﺭﺯﺷﻲﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﻟﺬﺍ ﻫﺪﻑ ﺍﺯ پژﻭﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮﺭﺳﻲﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻘﺎﺩﻳﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﺍﻟکﺘﺮﻳکﻲﻋﻀﻼﺕﺍﻧﺪﺍﻡ
ﺗﺤﺘﺎﻧﻲﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺴﺘگﻲﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪ کﻮﻭﻳﺪ۱۹ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﻃﻲﺭﺍﻩﺭﻓﺘﻦﺑﻮﺩ.
ﻣﻮﺍﺩ ﻭﺭﻭﺵکﺎﺭ:پژﻭﻫﺶﺣﺎﺿﺮﺍﺯﻧﻮﻉﻧﻴﻤﻪﺗﺠﺮﺑﻲﻭﺁﺯﻣﺎﻳﺸگﺎﻫﻲﺑﻮﺩ. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺁﻣﺎﺭﻱپژﻭﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺎﻣﻞ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻪ کﻮﻭﻳﺪ-۱۹ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﺍﺳﺘﺎﻥ
ﺍﺭﺩﺑﻴﻞ ﺑﻮﺩ. ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺁﻣﺎﺭﻱﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ۲۸ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺳﻨﻲ۳۰-۱۸ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺭﻭﺵﻧﻤﻮﻧﻪگﻴﺮﻱﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻧﺪ.ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻱﺁﻣﺎﺭﻱﺷﺎﻣﻞ ﺩﻭ گﺮﻭﻩ۱۴ﻧﻔﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺎﻟﻢ
ﻭ۱۴ﻧﻔﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩﺑﺎﺳﺎﺑﻘﻪﻱکﻮﻭﻳﺪ-۱۹ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺭﻭﺵ پﺮﺳﺶ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺮﺍﻱﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱکﻮﻭﻳﺪ-۱۹ﺑﻪگﻮﻧﻪﺍﻱکﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﻭﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺑﺘﻼﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻳﺮﻭﺱ
گﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ،ﺩﺭﺣﺎﻟﻲکﻪﺗﺴﺖPCRﺁﻥﻫﺎ ًﻗﺒﻼﻣﺜﺒﺖ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩﺩﺭﺗﻘﺴﻴﻢﺑﻨﺪﻱگﺮﻭﻩﻫﺎﻱکﻮﻭﻳﺪ-۱۹ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱکﻪﻫﻴچگﻮﻧﻪﻋﻼﺋﻤﻲﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥگﺮﻭﻩ ﺳﺎﻟﻢ
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻧﺪ.ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﻱﺍﻟکﺘﺮﻭﻣﺎﻳﻮگﺮﺍﻓﻲﺑﺎﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩﺍﺯﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺑﺎﻳﻮﻣﺘﺮﻳکﺩﻳﺘﺎﻟﻴﺖﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ پﺮﻭﺗکﻞ ﺧﺴﺘگﻲﺗﺤﻠﻴﻞﺷﺪ.ﺍﺯﺁﺯﻣﻮﻥﺁﻧﺎﻟﻴﺰﻭﺍﺭﻳﺎﻧﺲﺩﻭﺳﻮﻳﻪﺑﺎ
ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﻫﺎﻱﺗکﺮﺍﺭﻱﺟﻬﺖ ﺗﺤﻠﻴﻞﺁﻣﺎﺭﻱﻭﺁﺯﻣﻮﻥﺗﻌﻘﻴﺒﻲﺑﻮﻧﻔﺮﻭﻧﻲﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﺎﺩﺍﺭﻱ۰۵/۰P<ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪ.
ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ:ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺍﺛﺮ ﺗﻌﺎﻣﻠﻲگﺮﻭﻩ ﻭ ﺧﺴﺘگﻲﺑﺮ ﻓﺮکﺎﻧﺲ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻋﻀﻼﺕ پﻬﻦ ﺧﺎﺭﺟﻲ)۰۳۳/۰=P(، پﻬﻦ ﺩﺍﺧﻠﻲ)۰۲۹/۰=P( ﻭﺳﺮﻳﻨﻲﻣﻴﺎﻧﻲ)۰۳۵/۰=P(
ﻣﻌﻨﺎﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ،ﺑﻪﻃﻮﺭﻱکﻪکﺎﻫﺶ ﻓﺮکﺎﻧﺲ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﻀﻼﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺴﺘگﻲﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ گﺮﻭﻩ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ گﺮﻭﻩ کﻮﻭﻳﺪﺑﻮﺩ.
ﺑﺤﺚ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪگﻴﺮﻱ:ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻣﻲﺭﺳﺪکﻪ کﺎﻫﺶ ﻓﺮکﺎﻧﺲ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺍﻟکﺘﺮﻳکﻲﻋﻀﻼﺕ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲﺩﺭ ﻓﺎﺯﻫﺎﻱﻣﺨﺘﻠﻒﺭﺍﻩﺭﻓﺘﻦپﺲ ﺍﺯ ﺧﺴﺘگﻲﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ
کﻮﻭﻳﺪ-۱۹ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ کﻪﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪﺯﻣﻴﻨﻪﻱﺟﺪﻱﺑﺮﺍﻱﺑﺮﻭﺯ ﺁﺳﻴﺐ ﻭ کﺎﻫﺶ ﺛﺒﺎﺕ ﻣﻔﺎﺻﻞ ﺣﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺎﺷﺪ.ﺑﺎﺍﻳﻦﺣﺎﻝﺍﺛﺒﺎﺕ ﻫﺮ چﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻳﻦ
ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪپژﻭﻫﺶﻫﺎﻱﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ.