مقايسه تأثير ورزش مغزي و رابطه‌درماني والد-کودک بر اختلالات رفتاري کودکان مبتلا به اختلال طيف اتيسم: يک کارآزمايي باليني تصادفي‌سازي‌شده

با توجه به پيامدهاي متعدد مشکلات رفتاري در کودکان مبتلا به اختلال طيف اتيسم (ASD)، مطالعه حاضر باهدف مقايسه تأثير ورزش مغزي (BG) و رابطه‌درماني والد-کودک (CPRT) بر اختلالات رفتاري کودکان مبتلا به ASD در شهرهاي کاشان و اراک در سال 1399 انجام شد.
مواد و روش‌ها: در اين کارآزمايي باليني، 36 کودک واجد شرايط به‌صورت در دسترس انتخاب و با تصادفي‌سازي بلوکي به دو گروه مداخله اختصاص داده شدند. مداخلات BG و CPRT به ترتيب بر اساس دستورالعمل‌هاي دنيسون و لندرث-براتون در 10 جلسه اجرا شدند. پرسشنامه‌هاي مشخصات دموگرافيک، راتر و ريون تکميل گرديد. اختلالات رفتاري توسط زيرمقياس‌هاي رفتارهاي کليشه‌اي، ارتباط و تعاملات اجتماعي گارس-2 در شروع، پايان مداخله و دو ماه بعد بررسي شد. داده‏هاي 28 کودک (BG و CPRT به ترتيب 15 و 13) بر اساس طرح‌هاي ازپيش‌تعيين‌شده و قصد درمان توسط کاي‌دو، فيشر، تي-مستقل و آناليز واريانس با اندازه‏هاي تکراري تحليل شدند.
يافته‌ها: تفاوت معني‌داري بين مشخصات دموگرافيک در دو گروه وجود نداشت. نتايج در هر دو طرح تحليل، نشان‌دهنده عدم معني‌داري اثر متقابل زمان و مداخله و اثر گروه و همچنين معني‌داري اثر زمان (0001/0>p) بر شدت اختلال رفتاري بود. در پايان مداخله و دوره پيگيري، تفاوت معني‌داري در شدت اختلال رفتاري بين دو گروه وجود نداشت.
بحث و نتيجه‌گيري: هريک از مداخلات BG و CPRT به‌تنهايي مي‌توانند اختلالات رفتاري در ASD را کاهش دهند و تفاوت چنداني در ميزان اثربخشي نداشتند. لذا بسته به شرايط و امکانات موجود، حداقل يکي از مداخلات مذکور جهت کاهش شدت اختلالات رفتاري در کودکان مبتلا به ASD پيشنهاد مي‌شود.