تاب‌آوري، رويکردي اثربخش براي پايداري در پرستاري: يک نامه به سردبير

پرستاران به دليل ماهيت حرفه‌ي خود، با عوامل تنش‌زاي مختلفي مواجه مي‌شوند و ميزان اين تنش در حرفه‌ي پرستاري نسبت به ساير مشاغل حوزه سلامت از ميزان بيشتري برخوردار است (1). از عوامل تنش‌زا مي‌توان به مواردي چون نياز به سطح بالاي دانش و مهارت، حجم کاري بالا، لزوم پاسخ فوري و بي‌درنگ پرستار به موقعيت‌هاي خطير و مسئوليت سنگين ناشي از مراقبت بيمار اشاره کرد (2). پس به دليل ماهيت تنش‌زاي حرفه پرستاري، سلامت جسماني و رواني پرستاران با تهديد جدي روبرو مي‌شود و در درازمدت مي‌تواند باعث مشکلاتي چون بيماري‌هاي جسمي و رواني، ترک حرفه، نارضايتي و فرسودگي شغلي در آنان شود (3).
تاب‌آوري، ظرفيت بازگشتن از دشواري پايدار و ادامه‌دار و توانايي در ترميم خويشتن است. اين ظرفيت انسان مي‌تواند باعث شود تا او پيروزمندانه از رويدادهاي ناگوار بگذرد و عليرغم قرار گرفتن در معرض تنش‌هاي شديد، شايستگي اجتماعي، تحصيلي و شغلي او ارتقا يابد (4). تاب‌آوري نوعي ويژگي است که از فردي به فردي ديگر متفاوت است و مي‌تواند به‌مرورزمان رشد کند يا کاهش يابد و بر اساس خود اصلاحگري فکري و عملي انسان، در روند آزمون‌وخطاي زندگي شکل مي‌گيرد (5). تاب‌آوري جهت پايداري فرد در برابر آسيب‌ها يا شرايط تهديدکننده و همچنين شرکت فعال و سازنده فرد در محيط لازم است و موجب توانمندي فرد در برقراري تعادل زيستي– رواني در شرايط تنش‌زا مي‌شود (6). فرد به کمک اين توانايي قادراست شرايط استرس‌زا را به فرصتي براي يادگيري و رشد تبديل نموده و با تمرکز بر مشکل، استرس را کنترل کند (7).
پژوهش‌ها نشـان داده‌اند تاب‌آوري به‌عنوان عاملـي مهـم، موجـب ارتقـاي رضايـت پرسـتاران و مانـدگاري شـغلي در بخش‌هاي مختلـف مي‌شود و بــر ســامت روانــي و جسـمي، کاهش اسـترس و احسـاس فرسـودگي پرستاران تأثير گذاشته و عملکـرد حرفه‌اي و سـامت رواني‌شان را نيـز ارتقـاء مي‌دهد (8). همچنين درک مفهوم تاب‌آوري مي‌تواند در ارائه پشتيباني و توسعه برنامه‌هايي براي کمک به پرستاران در ارتقا و ماندگاري در پرستاري کمک کند (9)