گرايش به سوءمصرف مواد و ارتباط آن با راهبردهاي مقابله‌اي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي اروميه: مطالعه مقطعي-همبستگي

دانشجويان دانشگاه‌ها به‌عنوان بخشي از نيروي جوان جامعه از آسيب‌هاي مختلف رواني اجتماعي در امان نيستند و گاهي در معرض سوءمصرف مواد قرار دارند. استرس به‌عنوان يک پديده‌ي روان‌شناختي در بروز اختلال‌هاي رواني ازجمله اختلال‌هاي مصرف مواد نقش دارد. جهت كاهش فشار رواني و ايجاد سازگاري بايد از شيوه‌هاي مقابله‌اي استفاده شود. لذا اين پژوهش باهدف تعيين گرايش به سوءمصرف مواد و ارتباط آن با راهبردهاي مقابله‌اي در دانشجويان علوم پزشکي اروميه انجام گرفت.
مواد و روش کار: در اين پژوهش توصيفي از نوع مقطعي-همبستگي، دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي اروميه با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي وارد مطالعه شدند. پرسشنامه‌هاي جمعيت شناختي، پرسشنامه ميزان تمايل به اعتياد و پرسشنامه مهارت‌هاي مقابله‌اي لازاروس و فولکمن توسط 390 دانشجو تکميل شد. براي تحليل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS ويرايش 20 استفاده شد. داده‌هاي پژوهش به کمک آزمون‌هاي آماري تي مستقل، تحليل واريانس يک‌طرفه و پيرسون تجزيه‌وتحليل شد.
يافته‌ها: ميانگين نمره گرايش به َمواد در دانشجويان 5±8/33 و ميانگين نمره سبک‌هاي مقابله‌اي برابر با 39/19±2/105 بود. آزمون پيرسون نشان داد که بين گرايش به مواد مخدر در دانشجويان با روش مقابله‌اي متمرکز بر حل مسئله ارتباط آماري معناداري وجود نداشت (793/0=P). اما اين آزمون ارتباط آماري معناداري را بين گرايش به مواد مخدر در دانشجويان با روش مقابله‌اي متمرکز بر هيجان نشان داد (013/0=P) که ميزان همبستگي آن برابر 126/0=r بود.
بحث و نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش نشان داد که بين گرايش به مواد مخدر در دانشجويان علوم پزشکي با روش مقابله‌اي متمرکز بر هيجان ارتباط آماري معناداري وجود دارد. لذا پيشنهاد مي‌گردد، مسئولين دانشگاه فراهم‌سازي بستر مناسب براي برگزاري کارگاه‌هاي آموزشي در ارتباط با شيوه‌هاي مناسب مقابله‌اي به دانشجويان را در برنامه کاري خود قرار دهند.