تأثير وزن کوله‌پشتي بر شاخص تقارن بين پاي برتر و غير برتر در دختران دانش‌آموز حين راه رفتن

تأثير کوله‌پشتي با وزن‌هاي مختلف بر پا که حلقه ارتباطي بدن انسان با سطح زمين است، کمتر موردتوجه محققين بوده است. لذا هدف تحقيق حاضر بررسي تأثير وزن کوله‌پشتي بر شاخص تقارن بين پاي برتر و غير برتر در دختران دانش‌آموز حين راه رفتن بود.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي و آزمايشگاهي بود. در اين مطالعه 20 دانش‌آموز دختر در دامنه سني 14 تا 17 کوله‌پشتي‌هايي معادل 10، 15 و 20 درصد وزن بدن را طي راه رفتن حمل مي‌کردند. نيروي عکس‌العمل زمين در نواحي ده‌گانه پا با استفاده از سيستم اندازه‌گيري فشار کف‌پايي در هردو پاي برتر و غير برتر توسط دستگاه سنجش فشار کف‌پايي جمع‌آوري شد. نرمال بودن توزيع داده‌ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسميرنوف مورد تائيد قرار گرفت. سپس از آزمون آناليز واريانس با اندازه‌گيري مکرر استفاده شد.. تمامي آناليزهاي آماري با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 22، در سطح معني‌داري 05/0≥P انجام شد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد شاخص تقارن بين پاي برتر و غير برتر در نواحي خارج پاشنه (045/0P =)، کف‌پايي دو و پنجم (023/0P =) و انگشتان دوم تا پنجم (000/0P =) به‌طور معناداري در حين حمل کوله‌پشتي معادل 20 درصد وزن بدن از کوله‌پشتي معادل 10 درصد وزن بدن بالاتر بود.
بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج تحقيق به نظر مي‌رسد، افزايش وزن کوله‌پشتي مي‌تواند منجر به افزايش عدم تقارن بين اندام برتر و غير برتر شود که نشان‌دهنده تفاوت و ناهمساني در عملکرد اندام برتر و غير برتر دانش‌آموزان است.