عواطف و کيفيت زندگي در بيماران مبتلا به صرع: نقش ارضاء نيازهاي بنيادين روان‌شناختي

: صرع يک اختلال عصبي شايع است که بر سلامت عاطفي فرد و کيفيت زندگي تأثير منفي مي‌گذارد و منجر به اختلالات خلقي و شناختي مي‌شود. يکي از مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار بر عواطف و کيفيت زندگي بيماران مبتلا نيازهاي اساسي روان‌شناختي است که هدف از پژوهش حاضر نيز پيش‌بيني عواطف و کيفيت زندگي بر مبناي ارضاء نيازهاي بنيادين روان‌شناختي در اين بيماران است.
مواد و روش کار: نمونه شامل 120 نفر (60 مرد و 60 زن) سن 18-35، که به شيوه‌اي نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب‌شده و به پرسشنامه‌هاي عواطف ((PANAS، پرسشنامه کيفيت زندگي (P-31-QOLIE) و پرسشنامه ارضاء نيازهاي بنيادين روان‌شناختي (BPNS) پاسخ دادند. پژوهش از نوع همبستگي بود و به‌منظور تجزيه‌وتحليل آماري داده‌ها از روش رگرسيون خطي هم‌زمان و ماتريس همبستگي پيرسون با به‌کارگيري نرم‌افزار تحليل آماري SPSS 21 استفاده شد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد بين عواطف مثبت و خودمختاري، شايستگي و ارتباط (در سطح 01/0) رابطه معناداري وجود دارد و عواطف منفي با خودمختاري و شايستگي از رابطه منفي و معناداري (در سطح 01/0) برخوردار است. نتايج تحليل واريانس نيز نشان داد 28درصد از واريانس عواطف مثبت و 23درصد از واريانس عواطف منفي بر اساس نيازهاي بنيادين روان‌شناختي تبيين مي‌شود. شايستگي و ارتباط واريانس عواطف مثبت، خودمختاري و شايستگي واريانس عواطف منفي در بيماران مبتلا به صرع را تبيين مي‌نمايند.
بحث و نتيجه‌گيري: بيماران مبتلا به صرع با به‌کارگيري فن‌هاي خودمديريتي احساس شايستگي کرده که درنتيجه آن عواطف مثبت در آن‌ها شکل مي‌گيرد و همچنين احساس شايستگي، خودمختاري، درک از طرف اطرافيان موجب بهزيستي و بالا رفتن کيفيت زندگي آن‌ها مي‌گردد. با توجه به نتايج پيشنهاد مي‌شود مراقبت‌هاي بهداشتي لازم با تمرکز بر نيازهاي بنيادين روان‌شناختي و حمايت عاطفي اعمال شود تا سطح احساسات و کيفيت زندگي بيماران بهبود پيدا کند.